Το νησί των αρουραίων: Ιστορίες

22 Τ Ο Ν Η Σ Ι Τ Ω Ν Α Ρ Ο Υ Ρ Α Ι Ω Ν «Δεν υπάρχει λόγος να μην είσαι προετοιμασμένος, Γουίλ. Αν μη τι άλλο, για το καλό της οικογένειάς σου». Αλλά δεν προετοιμάστηκα. Δεν είναι αλήθεια ότι οι λεηλασίες άρχισαν όταν οι Αρχές αποφάσισαν να αδειάσουν τις φυλακές, που στην ουσία ήταν θάλαμοι θανάτου, όπου η απομόνωση ήταν αδύνατη και ο ιός θέριζε ελεύθερος. Γιατί οι απελευθε­ ρωμένοι κρατούμενοι δεν ήταν αρκετοί για να προκαλέ­ σουν από μόνοι τους τέτοιο χάος. Αυτό που έφταιξε ήταν η αίσθηση που μετέδωσε αυτή η πράξη, η αίσθηση ότι οι Αρχές έχαναν τον έλεγχο, ότι η τάξη είχε διαταραχθεί, ότι συντόμως θα έπρεπε εμείς να κάνουμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας πριν από τους άλλους. Ούτε αληθεύει ότι δεν βλέπαμε ή δεν καταλαβαίναμε τι συνέβαινε. Οι φόβοι μας δεν ήταν παράλογοι. Ξέραμε πολύ καλά ότι, αν καταφέρναμε να ξεπεράσουμε αυτή την πανδημία –που επέστρεφε ήδη σε κάποιες χώρες–, θα μπορούσα­ με να επιστρέψουμε στην κανονική μας ζωή. Αλλά βλέ­ παμε ότι ο φόβος γινόταν ολοένα και πιο ισχυρός από τη λογική του συνόλου. Δεν επρόκειτο για μαζική υστε­ ρία, αλλά για απουσία συνολικής λογικής. Κι έτσι, ατο­ μικά, οι άνθρωποι έκαναν επιλογές που ήταν απολύτως ορθολογικές για τους ίδιους και τους αγαπημένους τους, αλλά καταστροφικές για το σύνολο της κοινωνίας. Μερικοί έγιναν ληστές και κλέφτες από ανάγκη. Άλ­ λοι –όπως ο γιος του Κόλιν, ο Μπραντ– επειδή έτσι γούσταραν. Ο Μπραντ Λόου είχε μεγαλώσει έχοντας μια περί