Το νησί των αρουραίων: Ιστορίες

20 Τ Ο Ν Η Σ Ι Τ Ω Ν Α Ρ Ο Υ Ρ Α Ι Ω Ν Και όταν, σταδιακά, τα κύματα της πανδημίας ισοπε­ δώθηκαν και ο ιός έγινε λιγότερο επικίνδυνος από τις λεηλασίες, όλοι αυτοί βρέθηκαν μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Γιατί είχαν ακόμη κάτι αξίας να τους το κλέψουν, αλλά όχι αρκετά για να αμυνθούν. Κι όταν πια τους έγδυσαν τελείως, πολλοί από αυτούς έγιναν ληστές με τη σειρά τους. Σε μια καινούργια πανδημία φτώ­ χειας, απελπισίας και βίας. Όταν ξεκίνησε η πανδημία, ήμουν επικεφαλής του νομικού τμήματος της εταιρείας πληροφορικής του Κό­ λιν. Ο ιός ήρθε από τα ανατολικά, από την άλλη άκρη της χώρας, αλλά μας είχε ήδη σαρώσει πολύ πριν εμείς –η πλειοψηφία, δηλαδή η ασφαλής μεσαία τάξη– προλά­ βουμε να αντιδράσουμε. Πέντε χρόνια νωρίτερα, όταν ο Κόλιν μού είχε δείξει το Νησί των αρουραίων, ένα νησάκι εκατό περίπου στρεμμάτων, πρώην φυλακή, λίγο πιο έξω από το αερο­ δρόμιο, τον είχα πάρει στο ψιλό, ότι και καλά ήταν ένας παρανοϊκός τρομολάγνoς που προετοιμαζόταν συνεχώς για το τέλος του κόσμου ή τέλος πάντων για το χειρότε­ ρο, ένας από αυτούς τους survivor τύπους που σκέφτο­ νται συνεχώς πώς θα επιζήσουν. Το γεγονός ότι υπάρ­ χουν τόσοι τέτοιοι τύποι στη χώρα μας μάλλον έχει να κάνει με την κουλτούρα ελευθερίας που έχουμε. Εσύ είσαι ο δημιουργός της όποιας επιτυχίας: κανείς δεν πρόκειται να σε σταματήσει, αλλά κανείς δεν πρόκειται να σε βοηθήσει. «Κοινή λογική είναι» είχε πει όταν είχε υπονοήσει ότι