Το νησί των αρουραίων: Ιστορίες

14 Τ Ο Ν Η Σ Ι Τ Ω Ν Α Ρ Ο Υ Ρ Α Ι Ω Ν φρουράς θυμίζοντάς του τις κινηματογραφικές ταινίες όπου είχε παίξει. «Είμαστε καθ’ οδόν προς την εντροπία» λέει ο Κόλιν. «Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν έχω ιδέα τι σημαίνει αυ­ τό» απαντώ. «Ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής». «Δεν μου λέει κάτι». «Καλά, εσείς οι δικηγόροι δεν ξέρετε τίποτα;» «Αμέ, ξέρουμε να καθαρίζουμε τα σκατά που αφή­ νουν πίσω τους οι μηχανικοί». Ο Κόλιν γελάει. Μόλις είχα συνοψίσει τη δεκαπεντά­ χρονη συμβιωτική μας συνεργασία στη Lowe Inc. «Η εντροπία» λέει ο Κόλιν κοιτάζοντας τον ορίζοντα, εκεί όπου η πόλη στέκεται σαν μια οδοντωτή σιλουέτα κόντρα στο φως του ήλιου που δύει στη θάλασσα, «η εντροπία λέει ότι σ’ ένα κλειστό σύστημα οτιδήποτε υπάρχει θα καταστραφεί με το πέρασμα του χρόνου. Όταν φτιάχνεις ένα κάστρο στην άμμο και το αφήνεις και φεύγεις, την επομένη αυτό θ’ αλλάξει από τον αέρα, από τον καιρό. Δεν θ’ αντικατασταθεί από κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό, αλλά από κάτι επίπεδο και γκρι. Άψυχο, χωρίς πνεύμα. Από το τίποτα. Αυτό είναι η εντροπία, Γουίλ. Ο πιο καθολικός απ’ όλους τους νό­ μους της φύσης». «Ο νόμος της ανομίας» λέω. «Ναι, δικηγόρε μου». «Δεν τα λέω εγώ, οι φιλόσοφοι τα λένε. Ο Χομπς πίστευε ότι χωρίς νόμους, χωρίς κοινωνικό συμβόλαιο,