Το νεκρό αγόρι

14 «Καλά, αφού είναι το αγαπημένο μου θέμα» αποκρίθηκα. «Μας έλεγες για το αγοράκι που του έπεσε το ποπκόρν» είπε η Τζούλι. «Α. Ναι. Λοιπόν, δεν μου επιτρέπεται να δώσω άλλο. Ο Ρίκι, ο υπεύθυνος, λέει ότι δε δίνουμε δωρεάν ποπκόρν σε κανέναν. Εγώ όμως περίμενα να φύγει ο Ρίκι από τον πάγκο του ποπκόρν και έδωσα στον μικρό άλλο κουτί». «Τρελά κέφια» είπε η Μιράντα. «Αυτό ήταν το καλύτε­ ρο που είχες για απόψε;» Άρπαξα τον καρπό της. «Δεν με άφησες να τελειώσω» είπα. «Και τότε, ρίχνει και το δεύτερο κουτί ο μικρός». Η Τζούλι έβαλε τα γέλια. «Τι κρίμα». Η Μιράντα έστρεψε τα μάτια ψηλά. «Τι συναρπαστική που είναι η ζωή σου, Κέιτλιν. Η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει. Για ξαναπές το». «Καλά, καλά» είπα. «Δεν είναι και ό,τι πιο φοβερό να δουλεύει κανείς στον πάγκο του ποπκόρν του Cineplex. Εσύ δηλαδή τι έκανες σήμεραπουήταν τόσο συναρπαστικό;» ΗΜιράντα στέναξε. «Είτε το πιστεύεις είτε όχι, αυτό το τσίζμπεργκερ είναι η καλύτερη στιγμή μου σήμερα». Το έφερε στο στόμα της και δάγκωσε μια μικρή μπουκιά. Η ντομάτα γλίστρησε από το ψωμάκι και έπεσε στο πιάτο της. «Πρέπει να μάθεις πώς να το δουλεύεις το τσίζμπερ­ γκερ» είπε η Τζούλι. Δεν ήταν και τόσο αστείο, βάλαμε όμως και οι τρεις τα γέλια. Η Τζούλι κι εγώ είμαστε φίλες από την τρίτη γυμνασίου, αν και είμαστε πολύ διαφορετικές μεταξύ μας. Εκείνη είναι πάντα σαρκαστική και στρέφει τα μάτια ψηλά και