Το νεκρό αγόρι

21 «Αυτή το έχει κάνει επιστήμη το γκοθ» είπε ηΜιράντα. «Εμένα μου φέρνει τρελή ανατριχίλα» είπε η Τζούλι. «Δεν είναι και τόσο χάλια» είπα εγώ. Η Μιράντα κούνησε το κεφάλι. «Επειδή δηλαδή είναι από την οικογένεια των Φίαρ, πρέπει να φοράει κατάμαυ­ ρα ρούχα και μαύρο κραγιόν, να έχει μαύρα νύχια και να τριγυρίζει σαν καμιά μάγισσα; Γιατί δεν επαναστατεί; Να φοράει έντονα χρώματα; Να γίνει μαζορέτα; Να βάλει υποψηφιότητα για βασίλισσα του χορού;» Η Τζούλι γέλασε. «Εμένα μου φάνηκε πολύ ντροπαλή» είπα. «Είναι τόσο μαζεμένη. Έχει λέτε καθόλου φίλους; Την έχετε δει ποτέ να κάνει παρέα με κανέναν από το σχολείο;» «Δε θυμάμαι να την έχω δει ποτέ στο σχολείο» είπε η Τζούλι. «Και δεν προσπαθεί να κάνει φίλους» είπε η Μιράντα. «Βρεθήκαμε μια φορά στο ίδιο πάρτι γενεθλίων. Προσπά­ θησα να της μιλήσω. Είναι όμως κολλημένη με τα φαντά­ σματα και τα παραφυσικά φαινόμενα και τα ζόμπι. Όλο για κάτι ταινίες που δεν έχω ξανακούσει μιλούσε. Νομίζω δηλαδή ότι μιλούσε για ταινίες». « Ίσως να μην έχει άλλη επιλογή» είπα, χωρίς να είμαι ακριβώς σίγουρη γιατί υπερασπιζόμουν την Ντίνα Φίαρ. Μάλλον πάντα μου αρέσει να παίρνω το μέρος του αδικη­ μένου. Ίσως πάλι να μου αρέσει απλώς να τα βάζω με τη Μιράντα. «Με τέτοια οικογένεια που έχει…» «Σκέτο κλισέ οικογένειας Φίαρ είναι» πετάχτηκε κι η Τζούλι.