Το νεκρό αγόρι

18 στο Αρένα τουΜάρτινσβιλ. Έλεγαν ότι ήταν φοβερή. Είχαν θέσεις στην τρίτη σειρά και οι ταξιθέτες είχαν μοιράσει στον κόσμο ωτασπίδες, για να μην κουφαθούν. Ύστερα άρχισαν να μιλούν για τις ανοιξιάτικες ζέστες και τι έκαναν στα μαλλιά τους. «Έξτρα μαλακτική» ήταν η μία λύση. «Μισό μπουκάλι βάζω κάθε πρωί». Ενδιαφέ­ ρουσα ιδέα. Όταν βγήκα από την τουαλέτα, έπεσα πάνω σε ένα κο­ ρίτσι με ίσια μαύρα μαλλιά, σκούρα καστανά μάτια και μαύρο κραγιόν, που τόνιζε το χλωμό της δέρμα. Κρατούσε μια άσπρη σακούλα με τσίζμπεργκερ. Η σακούλα γλίστρησε από το χέρι της όταν έπεσα πάνω της. Σκύψαμε και οι δύο να την πιάσουμε και τσουγκρί­ σαμε τα κεφάλια μας. «Συγγνώμη» είπε αμέσως με φωνή σιγανή. «Συγγνώμη». Παρόλο που έφταιγα εγώ. Της έδωσα την τσάντα. Ήξερα ποια ήταν. Η Ντίνα Φίαρ. Αυτό που δεν ήξερα όμως ήταν πως θα άλλαζε για πάντα η ζωή μου.