Το νεκρό αγόρι

17 «Εκατομμύρια θα έβγαζες μ’ αυτή την ιδέα» είπε η Τζού­ λι. «Εγώ πάντως θα το αγόραζα. Και τι λέτε για άρωμα μπέικον; Μια περιουσία θα βγάζαμε». «Νόμιζα πως ήσουν χορτοφάγος» είπα. Με κοίταξε σμίγοντας τα φρύδια. «Δεν τρώω μπέικον. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορώ να το φοράω ». Αναστέναξα. «Όταν πάω σπίτι, βάζω διπλή δόση σα­ μπουάν. Δεν μπορώ όμως να ξεφορτωθώ τη μυρωδιά του ποπκόρν». Η Τζούλι έριξε κι άλλο αλάτι στο πιάτο με τις πατάτες. «Τρως ποτέ από το ποπκόρν όσο περιμένεις τον επόμενο πελάτη;» Χαμογέλασα πονηρά. «Αν μπορούσε ο Ρίκι, θα μετρού­ σε μέχρι και το τελευταίο σπυρί, αλλά δεν μπορεί. Όταν δεν κοιτάει, τρώω μια δυο χούφτες». ΗΜιράντα έστρεψε πάλι τα μάτια ψηλά. «Για ποπκόρν θα μιλάμε όλη νύχτα; Δεν ξέρει καμία κανένα καλό κου­ τσομπολιό;» Της έδωσα μια μαλακή σπρωξιά. «Σήκω. Θέλω να πάω τουαλέτα». Σύρθηκε έξω από το τραπέζι και σηκώθηκε όρθια. Γλί­ στρησα έξω κι εγώ. «Μην πείτε τίποτα ενδιαφέρον μέχρι να γυρίσω». «Κανένα πρόβλημα» είπε η Μιράντα. Το Λέφτις έχει μία μόνο τουαλέτα απέναντι από την πόρτα της κουζίνας. Έπρεπε να περιμένω στη σειρά πίσω από άλλα δύο κορίτσια που ήξερα από το σχολείο. Μιλού­ σαν για τη συναυλία μιας μέταλ μπάντας που είχαν πάει,