Το νεκρό αγόρι

16 Η Τζούλι δεν τρώει κρέας, για αυτό είχε πάρει ένα τοστ με τυρί και μοιραστήκαμε μια μερίδα πατάτες. Θα μπο­ ρούσαμε να ήμασταν αδελφές οι δυο μας. Τα μαλλιά της έχουν σχεδόν το ίδιο ξανθό χρώμα με τα δικά μου, και έχουμε και οι δύο σοβαρά, καστανά μάτια. Της αρέσει να φοράει κατακόκκινο κραγιόν, που κάνει το πρόσωπό της να φαίνεται πιο φωτεινό από το δικό μου. Έχουμε την ίδια ηλικία, νομίζω όμως πως δείχνει μεγα­ λύτερη. Ίσως γιατί είναι πεντέξι εκατοστά ψηλότερη από εμένα. Και, το παραδέχομαι, ντύνεται καλύτερα. Η θεία της της στέλνει όλη την ώρα κάτι τέλεια μπλουζάκια και φούστες από τη Νέα Υόρκη. Η Τζούλι είναι πολύ πρακτική και ήρεμη. Το επίθετό της είναι Νέλο και τη φωνάζωΜέλο Νέλο. Πάντα με προει­ δοποιεί να μην πέφτω με τα μούτρα σε καθετί και να προ­ σέχω διάφορους τύπους και να χαλαρώνω και να μην είμαι τόσο συναισθηματική. Εγώ πάντα την κατηγορώ ότι είναι πολύ διστακτική και δεν ρισκάρει, ότι είναι πάντα προβλέψιμη. Φυσικά, εκεί­ νη πιστεύει ότι το να είναι κανείς προβλέψιμος είναι καλό . Μπορεί να μοιάζουμε, οι προσωπικότητές μας όμως είναι τελείως διαφορετικές. ΗΜιράντα έσκυψε κοντά μου και μύρισε τα μαλλιά μου. Την κοίταξα καχύποπτα. «Άρχισες να τα χάνεις ή μου φαίνεται;» «Όχι. Τα μαλλιά σου μυρίζουν ποπκόρν» είπε. «Είναι τέλεια μυρωδιά. Θα ’πρεπε να φτιάξει κανείς άρωμα ποπ­ κόρν».