Το μυστήριο του γαλάζιου ρουμπινιού (Σέρλοκ Χολμς, ο μεγάλος ντετέκτιβ)

18 έχει καταφέρει να πει ούτε λέξη. Παρ’ όλα αυτά, ο φίλος μου δείχνει να ξέρει πάρα πολλά! «Υποθέτω επίσης ότι το καπέλο που κρατάς στο χέρι σου δεν είναι δικό σου» συνεχίζει ο Σέρλοκ. «Υποθέτω ότι ανήκει σ’ έναν από τους άντρες που είδες στη σκηνή του εγκλήματος». ΟΜπομπ γνέφει και πάλι καταφατικά. «Τρίτον, είμαι σχεδόν βέβαιος πως είδες το έγκλημα μέσα ή μπροστά στο ξενοδοχείο. Και πως δεν έχει περάσει πολύς και­ ρός από τότε». Το παιδί κουνάει ξανά το κε­ φάλι του συμφωνώντας! Δεν το χωράει ο νους μου. «Χολμς, πώς το κάνετε αυτό;» ρωτάω. Μα ο Σέρλοκ σηκώνει το χέρι του. Δεν πρέπει να διακόπτουμε τον καλύτερο ντετέκτιβ του κόσμου όταν εργάζεται! «Μπομπ» συνεχίζει ο Σέρλοκ. «Θα σου κάνω μια ερώτηση. Γιατί υπάρχει κάτι τοοποίοδεν καταλαβαί­ νω…» Κρατώ την ανάσα μου. Υπάρχει στ’ αλήθεια κάτι