Το μυστήριο του γαλάζιου ρουμπινιού (Σέρλοκ Χολμς, ο μεγάλος ντετέκτιβ)

16 Είναι αφηρημένος, ξεχασιάρης. Θα μπορούσε να τον πει κανείς τσαπατσούλη. Είμαστε έτοιμοι να βγούμε από το σπίτι και να πάμε στο ξενοδοχείο Κοσμοπόλιταν, όταν ξαφνικά ανοίγει η πόρτα. Κι ένα αγόρι, δέκα ετών πάνω κά­ τω, ορμάει μέσα. Φοράει κόκκινη στολή με πολλά χρυσά κουμπιά. Μα το πρόσωπό του είναι κατα­ κόκκινο κι αυτό, σαν το σακάκι του. Στη μέση της κάμαρας στέκεται σφίγγοντας στο δεξί του χέρι ένα μαύρο καπέλο. «Κύριε Χολμς! Κύριε Χολμς!» ψελλίζει με κομμέ­ νη την ανάσα. Ο Σέρλοκ πιάνει το παιδί από τον ώμο. «Ησύχα­ σε, Μπομπ» του λέει. «Πάρε βαθιά ανάσα!» Απορώ. «Γνωρίζεστε με τον νεαρό;» ρωτώ τον φίλο μου. «Όχι, πρώτη φορά τον βλέπω» απαντάει ο Σέρ­ λοκ. «Και τότε πού το ξέρετε ότι τον λένε Μπομπ;» «Ε, ξέρωνα διαβάζω» απαντάει ο Σέρλοκ και μου δείχνει μια μικρή χρυσή πλακέτα στο πέτο του κόκ­ κινουσακακιού. Πολύσωστά, εκεί γράφει «Μπομπ».