Το μπλουζ της πεταλούδας

14 Μ Α Ρ Κ Ο Σ Κ Ρ Η Τ Ι Κ Ο Σ φλός. Ρίχνει μια λοξή ματιά στο άδειο μπουκάλι πάνω στο γραφείο και κουνάει το κεφάλι του επικριτικά. «Δεν είμαι καλά» δικαιολογούμαι και αφήνω το σώ- μα μου να πέσει σαν σακί στην καρέκλα. «Να φωνάξω έναν παπά;» «Βλάση, δεν πας στον διάολο;» «Αποκεί έρχομαι, αφεντικό». Βλάσης Μανίκας. Ετών τριάντα πέντε. Πρώην μποξέρ βαρέων βαρών και νυν υπάλληλος γραφείου ιδιωτικών ερευνών. Έχει εκτίσει ποινή φυλάκισης δύο ετών για πρόκληση βαριών σωματικών βλαβών. Αυτός είναι ο βοηθός μου. Δεν απολογείται σε κα- νέναν που μπορεί να δείρει, εκτός από μένα. Με πα- ρακάλεσε ένας φίλος να τον πάρω στη δουλειά όταν «βγήκε». Κατά βάθος είναι ψυχούλα. Δεν έφταιγε. Τσάκισε δυο ρεμάλια που πείραξαν την κοπέλα του σ’ ένα σκυλάδικο της Εθνικής Οδού πριν από δέκα χρόνια. Ο ένας μπήκε επειγόντως στο χειρουργείο μαζί με το ξύλινο σκαμπό που ήταν σφηνωμένο στο κεφάλι του. Σήμερα πίνει ακόμη νερό με το καλαμάκι και ενίοτε συνομιλεί με τον εκφωνητή των ειδήσεων στην τηλεό- ραση. Ο άλλος τη γλίτωσε με μια απλή αφαίρεση σπλή- νας και μερικά κατάγματα άνευ σημασίας. Η θηριώδης εμφάνισή του ενθαρρύνει τον πολιτι- σμένο, δημοκρατικό διάλογο μεταξύ των διαφωνούντων και λειτουργεί ως επί το πλείστον αποτρεπτικά σε κάθε είδους διένεξη που μπορεί να προκύψει κατά την