Το μπλουζ της πεταλούδας

24 Μ Α Ρ Κ Ο Σ Κ Ρ Η Τ Ι Κ Ο Σ έχω γνωρίσει τον Στέλιο, είναι λίγο ζόρικος, αλλά ξηγη- μένος. Θα εκπλαγώ αν μάθω κάτι διαφορετικό». «Η εποχή των εκπλήξεων έχει παρέλθει προ πολλού με τη δουλειά που κάνω. Τέλος πάντων. Τι θες από μένα;» «Να βρεις τι γίνεται με τη Μελίνα. Η μάνα της ανη- συχεί πολύ. Θα πληρώσει ό,τι της ζητήσεις. Αλλά πρό- σεξε! Πρέπει να είσαι εχέμυθος και διακριτικός. Να μην το πάρει χαμπάρι η μικρή. Η Μαρία δεν το έχει πει σε κανέναν. Ούτε καν στον Στέλιο, να φανταστείς. Κατα- λαβαίνεις, το μέρος είναι μικρό και δεν χρειάζονται κου- τσομπολιά». «Λυπάμαι, αλλά για ν’ αναλάβω μια υπόθεση πρέπει να πειστώ ότι συντρέχει λόγος. Εδώ πιθανότατα έχουμε να κάνουμε με τα καπρίτσια μιας κακομαθημένης πι- τσιρίκας. Για χάρη σου όμως θα στείλω τον Βλάση να ρίξει μια ματιά, χωρίς προς το παρόν να χρεώσω τη φίλη σου, και αναλόγως θα πράξουμε» της απαντάω απότομα, δήθεν θιγμένος για τις υποδείξεις της. Κάνω την κίνηση να σηκωθώ. Βάζει το χέρι της στο στήθος μου και μου φτιάχνει τον γιακά. «Έλα, μη μου τσαντίζεσαι. Εγώ που της είπα ότι είσαι ο καλύτερος ντετέκτιβ της Αθήνας και κάτι παρα- πάνω από φίλος μου… Το πουκάμισό σου είναι τσαλα- κωμένο, βρε Μίλτο. Δεν έχεις σίδερο στο σπίτι σου;» μου χαμογελάει ναζιάρικα. «Ένας άντρας ατημέλητος φαίνεται πολυάσχολος και ενδιαφέρων» της κλείνω με νόημα το μάτι.