Το μπλουζ της πεταλούδας

23 Τ Ο Μ Π Λ Ο Υ Ζ Τ Η Σ Π Ε Τ Α Λ Ο Υ Δ Α Σ της μιλήσω. Τη γνωρίζω από μικρό παιδί και μου έχει ιδιαίτερη συμπάθεια. Της τηλεφώνησα λοιπόν και κλεί- σαμε ραντεβού σ’ ένα μπαράκι στα Πατήσια, το βράδυ της περασμένης Δευτέρας». «Και σου είπε ότι έχει βρει έναν γκόμενο γαμάτο και έχει γράψει τη μάνα της και το ξενοδοχείο στα παλαιό- τερα των επώνυμων υποδημάτων της. Α, κι εσύ να κοι- τάς τη δουλειά σου!» «Όχι, Μίλτο! Κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ… Τη βρή- κα να κάθεται μόνη της στο μπαρ. Φαινόταν πολύ ανή- συχη. Δεν πρόλαβα να πάω κοντά της κι ένας περίεργος τύπος ήρθε και στριμώχτηκε πίσω της και νομίζω –τι νομίζω δηλαδή, είμαι σίγουρη– ότι έστησε αυτί». «Καλά, καλά… και τι σου είπε τελικά η μικρή;» «Εν ολίγοις ότι είναι μια χαρά, ότι η μάνα της είναι υπερπροστατευτική και την έχει πνίξει. Θέλει να καθί- σει, λέει, όλο το καλοκαίρι στην Αθήνα να διαβάσει, γιατί χρωστάει μαθήματα. Με παρακάλεσε να την κα- θησυχάσω. Μου έλεγε ψέματα όμως, για να την ακούει ο άλλος!» «Η φίλη σου πώς τα πάει με τον γάμο της;» της πετάω βαριεστημένα. Με κοιτάζει απορημένη. «Μια χαρά! Ήταν ένας μεγάλος έρωτας πριν από έξι εφτά χρόνια…» «Οχ! Αυτά που φοβάμαι. Μήπως η μικρή δεν γου- στάρει τον πατριό της;» «Μα τι λες; Ούτε καν μου τον ανέφερε. Μην πάει ο νους σου ότι μπορεί να της κάνει τη ζωή δύσκολη. Τον