Το μπλουζ της πεταλούδας

21 Τ Ο Μ Π Λ Ο Υ Ζ Τ Η Σ Π Ε Τ Α Λ Ο Υ Δ Α Σ νή φτιαγμένη με μεράκι από κάποιον δημιουργό ονείρων. Κάθομαι δίπλα της. Εισπνέω αχόρταγα το άρωμά της. «Λοιπόν, Μίλτο, είναι μια υπόθεση που θέλω να χει- ριστείς πολύ προσεκτικά και με μεγάλη λεπτότητα». Ως συνήθως, μπαίνει κατευθείαν στο ψητό. Οι δικη- γόροι παριστάνουν πάντα τους βιαστικούς για να δίνουν την εντύπωση ότι τους περιμένουν άλλες σοβαρότερες υποθέσεις. Η όμορφη σερβιτόρα μας πλησιάζει διακριτικά. «Ένα Lagavulin σκέτο». «Θα το συνοδέψετε με κάτι;» μου δείχνει το μενού. «Ναι… φέρτε μου άλλο ένα, παρακαλώ». Η Ναταλία χαμογελάει αμήχανα και σκύβει προς το μέρος μου, κοιτώντας γύρω της διερευνητικά, σαν να θέλει να σιγουρέψει ότι δεν μπορεί κανείς να μας ακούσει. «Μια καλή φίλη και πελάτισσά μου έχει προβλήματα με την κόρη της». «Τι σόι προβλήματα;» ρωτάω τάχα με ενδιαφέρον, ενώ σκέφτομαι ότι κάνω λάθος επάγγελμα, αλλά είναι πολύ αργά για να κάνω μια καινούργια αρχή. «Η Μαρία Δαμίγου λοιπόν έχει μια κόρη απ’ τον πρώτο της γάμο, τη Μελίνα, που σπουδάζει στην Αθήνα διοίκηση επιχειρήσεων. Η Μαρία μένει μόνιμα στη Σα- ντορίνη. Έχει ξαναπαντρευτεί και διατηρεί ένα ξενοδο- χείο πολυτελείας πάνω στην Καλντέρα. Είναι το κάτι άλλο! Υπόσκαφα δωμάτια, πισίνα που κρέμεται στον βράχο, μανουάλια, κρυφοί φωτισμοί, ξέρεις τώρα. Ερω- τική φωλιά πλουσίων».