Το μπλουζ της πεταλούδας

18 Μ Α Ρ Κ Ο Σ Κ Ρ Η Τ Ι Κ Ο Σ είσαι λίγο μαλάκας, που κι αν δεν είσαι μ’ όλα αυτά έχεις γίνει, έρχεται άλλος γάμος και ούτω καθεξής. Το έπιασες;» Με κοιτάζει με ανάμεικτο ύφος απογοήτευσης και απορίας. Αλλάζω κουβέντα για ν’ αποφύγω αυτονόητες εξηγήσεις. «Καλά εσύ τι τις θες τις διακοπές και τα νησάκια; Εκείνη η Έφη που κυνηγούσες και μας έλεγες ότι βρήκες τη γυναίκα της ζωής σου εδώ δεν μένει;» «Ναι… εδώ. Ήρθε σπίτι μου το προηγούμενο Σάββατο, αλλά από τότε δεν έχει δώσει σημεία ζωής» απαντάει δήθεν αδιάφορα. «Κακό αυτό! Το σεξ την πρώτη φορά είναι σαν συ- νέντευξη. Αν δεν σου τηλεφωνήσει, δεν την πήρες τη δουλειά». «Την έχασα, λες, αφεντικό;» «Δεν πειράζει. Θα βρεις άλλη και θα την ξαναχάσεις». Κατεβαίνω στον δρόμο. Μέχρι να διασχίσω την Ερμού έχω ιδρώσει. Η όραση του μπάτσου μπαίνει αυτόματα σε λειτουργία. Με έχει γλιτώσει από πολλές κακοτοπιές, με το βαρύ τίμημα να μην μπορώ πια να δω τίποτα όμορφο με τα μάτια ανοιχτά. Ένας πορτοφολάς ψάχνει το επόμενο θύμα στον συνωστισμό του σταθμού, ένας τσιλιαδόρος σαρώνει με το βλέμμα του την πλατεία, ένα βαποράκι βηματίζει πάνω κάτω νευρικά, μια πουτάνα κάθεται απογοητευμένη στη σκιά. Ούτε ο διάολος δεν έχει όρεξη να πηδήξει με τέτοια ζέστη.