Το μόνο της ζωής τους ταξίδι

24 Η σκόνη των παπουτσιών Δύοπερίπου χρόνιαπριναπό την κοπιαστική ανάβαση στον μαύρο βράχο του Αφιόν Καραχισάρ, ανέβηκα τα δύο τρία σκα- λιά της εισόδου ενός νεοκλασικού κτίσματος στην Πλάκα, όπου στεγάζεται η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού ή αλλιώς ΔΙΣ/ ΓΕΣ, πολύ κοντά στους στύλους του Ολυμπίου Διός. Εκεί συ- νάντησα έναν απρόσμενα προσηνή αντισυνταγματάρχη, από- φοιτο της Ευελπίδων και πτυχιούχο Ιστορίας και Πληροφορι- κής. Του είπα ότι αναζητούσα τα ίχνη σου. Του έδειξα τη μοναδική φωτογραφία που είχα στην οποία είσαι ένστολος στη Μικρά Ασία, μαζί με συναδέλφους σου. Η φωτογραφία δεν φέρει καμία ένδειξη, ημερομηνία, χρονολο- γία ή συγκεκριμένη τοποθεσία. Εσύ διακρίνεσαι πρώτος, από δεξιά, στην μπροστινή σειρά, με το μικρό τετράγωνο μουστάκι και τη φράντζα. Έχεις το δε- ξί σου χέρι περασμένο μέσα από το χιτώνιο, όπως και άλλοι συνάδελφοί σου. Το αριστερό σου πόδι είναι ελαφρώς προτε- ταμένο. Είσαι στητός, ευθυτενής. Τα παπούτσια όλων σας είναι κατασκονισμένα. Λες κι έχε- τε τσαλαβουτήσει μέσα σε στεγνή πούδρα από ασβέστη. Ο αντισυνταγματάρχης την κοίταξε για μερικά δευτερόλε- πτα προσεκτικά. «Ο παππούς σας φέρει διακριτικά λοχία» σχολίασε.