Το μόνο της ζωής τους ταξίδι

22 ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ Ταξίδεψες μονάχα εκεί . Χωρίς να το θέλεις. Το μοναδικό ταξίδι της ζωής σου με οδήγησε, μέσα Ιουλίου του 2012, σε μέρη που δεν θα με ενδιέφερε ποτέ να επισκεφτώ. Το έκανα μόνο και μόνο επειδή από μερικά απ’ αυτά πέρασες εσύ : Σμύρνη, Αφιόν Καραχισάρ, Εσκί Σεχίρ, Προύσα. Τότε. Είχα μαζί μου ένα από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα: το The Things They Carried του Αμερικανού Τιμ Ο’ Μπράιεν, βετεράνου του Βιετνάμ. «Τα πράγματα που κουβαλούσαν»: εύστοχος τίτλος. Τα όπλα. Το ασήκωτο σακίδιο, ο βαρύς γυλιός στην πλάτη, και βέβαια οι ιστορίες, μέσα σας. Από εκεί. Ποια είναι η δική σου πολεμική ιστορία, Νίκο; «Στο τέλος, φυσικά» γράφει ο Ο’ Μπράιεν «μια αληθινή πολεμική ιστορία δεν είναι ποτέ για τον πόλεμο. Είναι για τη λιακάδα. Είναι για τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο απλώνεται η αυγή πάνω από έναν ποταμό όταν ξέρεις πως πρέπει να διασχίσεις τον ποταμό και να βαδίσεις στα βουνά και να κάνεις πράγματα που φοβάσαι να κάνεις. Είναι για την αγάπη και τη μνήμη. Είναι για τη λύπη. Είναι για αδερφές που δεν απαντούν ποτέ στις επιστολές των αδερφών τους και για ανθρώπους που ποτέ δεν ακούνε». Το δικό μου ταξίδι πες το όπως θέλεις. Μονάχα, προς Θεού, μην το αποκαλέσεις «προσκύνημα». Πιο πολύ ήταν μια δική μου εμμονή: να προσπαθήσω να ιχνηλατήσω το μοναδικό τα- ξίδι που έκανες μαζί με χιλιάδες άλλους της γενιάς σου. Κά- ποιοι ήσασταν καλά παιδιά· κάποιοι ήσασταν καθάρματα. Αυ-