Το μοναστήρι της Πάρμας

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΠΑΡΜΑΣ | 25 καλύτερη πολιτική ήταν η αυστηρότητα και έδωσε εντολή να συλλη­ φθούν εκατόν πενήντα πατριώτες: τουτέστιν η αφρόκρεμα των Ιταλών της εποχής εκείνης. Οσονούπω τους εκτόπισαν στα στόμια του Κάταρο, μέσα σε υπόγεια σπήλαια όπου η υγρασία και κυρίως η ασιτία ξαπόστειλαν με συνοπτι­ κές διαδικασίες αυτούς τους αλιτήριους. Ο μαρκήσιος Ντελ Ντόγκο ανέλαβε σπουδαία θέση και, καθώς συνδύαζε μια φιλαργυρία απεχθή μ’ ένα σωρό άλλες αρετές, καυχιό­ ταν δημοσίως ότι δεν έστελνε ούτε ένα σκούδο στην αδελφή του, την κόμησσα Πιετρανέρα. Ελόγου της, απαρασάλευτη στον έρωτά της, δεν εγκατέλειπε επ’ ουδενί τον σύζυγό της και λιμοκτονούσε μαζί του στη Γαλλία. Η αγαθή μαρκησία βρέθηκε κι εκείνη σε απόγνωση· στο τέλος κατόρθωσε να αφαιρέσει λαθραία μερικά διαμαντάκια από την κο­ σμηματοθήκη της, την οποία ο άντρας της της ζητούσε κάθε βράδυ για να την τοποθετήσει κάτω από το κρεβάτι του σε ένα σιδερένιο κιβώτιο. Η μαρκησία είχε προσφέρει στον άντρα της προίκα οκτακοσίων χιλιά­ δων φράγκων κι αποζημιωνόταν με ογδόντα φράγκα τον μήνα για τα προσωπικά της έξοδα. Τους δεκατρείς αυτούς μήνες που οι Γάλλοι αποχώρησαν από το Μιλάνο, αυτή η τόσο άβουλη γυναίκα έβρισκε συνεχώς προσχήματα για να μη βγάλει τα μαύρα. Ομολογώ πως, κατά το παράδειγμα πολλών μεγάλων συγγραφέων, αρχίζω την ιστορία του ήρωά μας έναν χρόνο πριν από τη γέννησή του. Το κεντρικό αυτό πρόσωπο δεν είναι άλλο από τον Φαμπρίτσιο Βαλσέρα, μαρκεζίνο Ντελ Ντόγκο, όπως λένε στο Μιλάνο. Ήρθε στη ζωή τη στιγμή ακριβώς που εκδιώχτηκαν οι Γάλλοι, και ήταν, κατά σύμπτωση, ο δευτερότοκος του μαρκησίου Ντελ Ντόγκο, του σπουδαίου αυτού άρχοντα, του οποίου γνωρίζετε ήδη το παχύσαρκο, χλωμό πρό­ σωπο, το κίβδηλο χαμόγελο και το απύθμενο μίσος για τις καινούργιες ιδέες. Η οικογενειακή περιουσία στο σύνολό της θα περνούσε στα χέρια του Ασκάνιο ντελ Ντόγκο, που ήταν φτυστός ο πατέρας του. Εκείνος ήταν οκτώ χρονών κι ο Φαμπρίτσιο μόλις δύο όταν, εντελώς ξαφνικά, ο στρατηγός Βοναπάρτης, που όλη η καλή κοινωνία τον θεω­ ρούσε απαγχονισμένο από καιρό, κατέβηκε από το βουνό του Αγίου Βερνάρδου. Μπήκε στο Μιλάνο: αυτή η στιγμή παραμένει μοναδική στην Ιστορία. Φανταστείτε έναν λαό σε κατάσταση αλλοφροσύνης.