5 Ήρθε και η ώρα να γεννήσω Που ποτέ μου δεν θα λησμονήσω Με το μωρό στην αγκαλιά και πάλι αλλαγές θα αντιμετωπίσω Δύο στήθη που μεγάλωσαν εν μία νυκτί γεμάτα γάλα μεγαλύτερα από δυο μεγάλα ώριμα πεπόνια Φέρτε μου μια τρόμπα! φώναξα Φοβόμουν στ’ αλήθεια ότι θα σκάσουν Τα στήθη μου μένουν ζεστά για να θερμαίνεται το γάλα και υπάρχει μια τρύπα στη θηλή μου και κάθε φορά που το μωρό πίνει και ρουφάει νιώθω ότι: Η μήτρα συρρικνώνεται Τα ισχία μου επιστρέφουν στη θέση τους Τα πλευρά και το διάφραγμά μου επιστρέφουν στη θέση τους Τα μαλλιά μου ξαναβγαίνουν Η πλάτη μου τεντώνεται Και αφού τα έκανα όλα αυτά δύο χρόνια μετά Το σύστημά μου επανήλθε τελικά Τα θρεπτικά συστατικά γύρισαν στο δικό μου αίμα και σώμα ξανά Και τώρα επέστρεψα σχεδόν στην κατάσταση που ήμουν πριν το σποράκι πάρει σάρκα και οστά Πλήρης μεταμόρφωση χωρίς ούτε μία μάχη με ρομπότ Και δεν υπάρχει καμία ταινία δράσης γι’ αυτό! Το μόνο που όντως έχει το σώμα μου να δείξει είναι τα σημάδια στην κοιλιά μου Τα οστά του ισχίου μου που ακόμη απέχουν λίγο και το στήθος μου που κρέμεται λιγάκι Αλλά το πιο στενάχωρο είναι ότι μας λένε πως τα σημάδια είναι κακά αλλά μόνο εκείνα έχουμε να μας θυμίζουν πλέον πως τα περάσαμε όλα αυτά ως οι transformers της πραγματικής ζωής Γι’ αυτό τι να μας πει κι ο Μέγκατρον Μπροστά στο γυναικείο σώμα έτοιμο να μεγαλώσει και να θρέψει ένα παιδί και το μόνο που στο σώμα μας θα δώσουν για τόσα ηρωικά συμβάντα είναι μια ηλίθια κρέμα για ραγάδες – μήπως και φύγουν τα σημάδια.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=