Το μήνυμα

Y R S A S I G U R D A R D O T T I R 28 «Πιστεύεις λοιπόν ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι ακόμη ζωντανοί;» «Έχω βάσιμους λόγους, αν και δεν έχω στα χέρια μου τίποτα άλλο παρά τα αρχικά τους και δεν μπορώ να είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος». Ο Χούλνταρ έδωσε το γράμμα στον Γκούντλο­ γκουρ. «Η γραμματέας του σχολείου λέει ότι κανείς με αυτά τα αρχικά δεν έχει δολοφονηθεί τα τελευταία δέκα χρόνια. Πρόσθε­ σε ότι ένας άντρας που το όνομά του άρχιζε από Κ είχε δολοφο­ νηθεί το 2013, αλλά το άτομο που ήταν υπεύθυνο καταδικάστηκε και δεν ήταν πρώην μαθητής, ούτε είχε την κατάλληλη ηλικία. Βεβαίως, θα πρέπει να το κοιτάξω και ο ίδιος, αλλά ακόμα και μια γραμματέας σχολείου θα ήταν σε θέση να φτιάξει μια βραχεία λίστα με τους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν σε αυτή τη χώρα». Ο Γκούντλογκουρ δεν είπε τίποτα, μέχρι που τελείωσε την ανάγνωση. Έπειτα κοίταξε τον Χούλνταρ με μια ανεξιχνίαστη έκφραση. Το πρόσωπό του ήταν ακόμη μαλακό, η μύτη του και τα μάγουλά του ήταν σπαρμένα με φακίδες και δεν υπήρχε η παραμικρή υποψία από μούσι στο πιγούνι του. Θα πρέπει να πλησίαζε τα τριάντα, μόνο λίγο πιο μεγάλος απ’ όσο θα ήταν σήμερα ο ανώνυμος επιστολογράφος. «Υπάρχει μια σελίδα στη Βικιπαίδεια». Ο Γκούντλογκουρ κοκκίνισε ξανά, κάτι που τον έκανε να δείχνει ακόμα πιο μικρός. «Για τους φόνους στην Ισλανδία». Ο Χούλνταρ ανασήκωσε τα φρύδια του. «Εσύ την ενημερώ­ νεις;» ρώτησε, ελαφρώς κοροϊδευτικά. «Όχι. Απλώς ήθελα να στρέψω εκεί την προσοχή σου. Μπορείς να γλιτώσεις χρόνο τσεκάροντας τα ονόματα όλων των θυμάτων δολοφονιών που υπάρχουν εκεί». Ο Χούλνταρ μετάνιωσε που είχε καταφύγει στην κοροϊδία. Θα ήταν προτιμότερο να κερδίσει τη φιλία του νεαρού – είχε ανάγκη από λίγους συμμάχους στη δουλειά. Αλλά δεν υπήρχε χρόνος για