Το μήνυμα

T O Μ Η Ν Υ Μ Α 27 δεν μπορούσε να αρνηθεί ότι ένιωθε ωραία που κάποιος συνά­ δελφος έδειχνε ενδιαφέρον για αυτό που έκανε. Είχε περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που είχε συμβεί κάτι τέ­ τοιο. Κρίμα που η υπόθεση ήταν απλώς χάσιμο χρόνου. «Γιατί να μη μιλήσουμε με τον συγκεκριμένο μαθητή; Δεν θα είναι τόσο δύσκολο να εντοπιστεί». «Το γράμμα είναι ανυπόγραφο». «Τι θα κάνεις τότε; Θα βρεις ποιος δεν έβαλε κάποιο γράμμα στη χρονοκάψουλα; Θα συγκρίνεις τον γραφικό χαρακτήρα με τις παλιές εργασίες των μαθητών;» «Κάτι τέτοιο. Υπάρχει ένα γράμμα παραπάνω από τον αριθ­ μό των μαθητών που ήταν εννέα χρονών εκείνη την εποχή, πράγ­ μα που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτός που έγραψε το γράμ­ μα έδωσε δύο επιστολές. Πρέπει λοιπόν να συγκρίνω το γράμμα με τις δολοφονίες με τα υπόλοιπα από τη χρονοκάψουλα. Κρίμα που τα παιδιά έκαναν τόσο άθλια γράμματα. Τα αγόρια, τουλά­ χιστον». «Ήταν αγόρι;» «Έτσι φαντάζομαι, δεδομένου του πόσο χάλια ήταν ο γραφι­ κός του χαρακτήρας. Ή μπορεί και κορίτσι που το έγραψε με το αριστερό». «Αποτυπώματα;» Ο Χούλνταρ γέλασε. «Ναι, βέβαια. Λες και θα μου έδιναν ποτέ έγκριση να περάσω τα αποτυπώματα που υπάρχουν σε εξήντα πέντε επιστολές μιας παρέας εφήβων από το εργαστήριο. Γι’ αυτό θα χρειαστώ τουλάχιστον ένα πτώμα. Ή μπορεί και τα έξι». Έβγαλε την απειλητική επιστολή και τη διάβασε ξανά με­ γαλόφωνα. Το 2016 θα πεθάνουν οι παρακάτω άνθρωποι: Κ, Σ, ΜΠ.Τ., Γ.Γ, Ο.Β. και Ι. Δεν θα λείψουν σε κανέναν. Και πολύ λιγότερο σε μένα. Δεν βλέπω την ώρα. Εδώ δεν υπήρχαν χαμο­ γελαστές φατσούλες ούτε καρδούλες.