Το μέλλον αρχίζει εδώ

ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ 41 Η νοημοσύνη, σύμφωνα με αυτό το κριτήριο, είναι η τέχνη του να συμπεριφέρεσαι σαν άνθρωπος. Οι άνθρωποι ήταν τα μοναδικά όντα στο σύμπαν τα οποία ήταν ικανά για νοήμονα συμπεριφορά, όπως να κάνουν μαθηματικούς υπολογισμούς, να παίζουν σκάκι, να δένουν κορδόνια παπουτσιών, να αναγνωρίζουν τον Uncle Bob, να κλοτσάνε μια μπάλα ποδοσφαίρου και ούτω καθεξής. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και αν οι υπολογιστές και τα ρομπότ είναι πλέον σε θέση να τα καταφέρνουν στο ποδόσφαιρο, στα μαθηματικά, στο σκάκι, στον εντοπισμό του Uncle Bob και στο δέσιμο των κορδονιών, απέχουν πάντα από το να θεωρού- νται νοήμονες. Μόλις οι μηχανές καταφέρνουν να εκτελούν εργασίες που προηγουμένως μόνο νοήμονα ανθρώπινα όντα τις έκαναν, παύου- με να θεωρούμε ότι οι εργασίες αυτές απαιτούν τεχνητή νοημοσύνη και τις θεωρούμε απλώς ανιαρά, πεζά καθήκοντα, τα οποία μπορούμε να αφήσουμε στις μη νοήμονες μηχανές. Δεν θεωρούμε την αναγνώριση προσώπου στα κινητά μας τεχνητή νοημοσύνη, για παράδειγμα, παρό- λο που αυτό ακριβώς είναι. Ένας ορισμός της τεχνητής νοημοσύνης, επομένως, είναι τα πράγματα που οι υπολογιστές δεν μπορούν ακόμη να κάνουν. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι σαν την άκρη του ουράνιου τόξου: κάτι που διαρκώς απομακρύνεται, που ποτέ δεν μπορείς να το φτάσεις. Πολλοί ερευνητές αντιπαθούν τον όρο «τεχνητή νοημοσύνη» γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, υποστηρίζοντας ότι θα έπρεπε αντ’ αυτού να χρησιμοποιούμε πιο συγκεκριμένες ονομασίες όπως «μηχανική μά- θηση» και «εις βάθος μάθηση». Το επιχείρημά τους έχει βάση, αλλά είναι μάλλον απίθανο να εισακουστούν. Οι δημοσιογράφοι, οι διευθύ- νοντες σύμβουλοι και τα γραφεία Τύπου των εταιρειών αγαπούν υπερ- βολικά τον όρο «τεχνητή νοημοσύνη». Η αίγλη της τεχνητής νοημοσύ- νης είναι τέτοια που δύσκολα θα εγκαταλειφθεί ο όρος. Ίσως το πιο σύνηθες και τετριμμένο παράδειγμα τεχνητής νοημο- σύνης που έχει περάσει στην καθημερινότητά μας είναι το σύστημα δορυφορικής πλοήγησης (satnav) στο αυτοκίνητο. Πριν από το 2017, δεν είχα χρησιμοποιήσει ποτέ το satnav. Δεν το χρειαζόμουν, πίστευα, αφού πάντα μπορούσα να βρίσκω τον δρόμο μου σχετικά εύκολα. Ήμουν, όμως, περίεργος να διαπιστώσω πόσο «έξυπνα» είχαν όντως