Το μέλι το θαλασσινό

57 Τ Ο Μ Ε Λ Ι Τ Ο Θ Α Λ Α Σ Σ Ι Ν Ο βάδες, πλύνε τις σκάλες, κόψε ντομάτες, πάτα τα σεντόνια! Κι αυτό το «πάτα τα σεντόνια» δεν είναι κάτι απλό, όπως φανταζό- μουν πιο μικρή. Δεν σημαίνει βάζω τα σεντόνια στο πάτωμα και περπατώ πάνω τους, όοοχι, καθόλου μάλιστα. Σημαίνει τα σιδε- ρώνω, εντάξει; Το χαζο-Λενιώ εξηγεί και τα όνειρα της γιαγιάς και φροντίζει πάντα να την καθησυχάζει. «Καλό είνι, κυρά, μην ανησυχάς! Στιφάν’ γάμου σημαίν’». Διότι είναι και πονηρή και ξέρει πως η γιαγιά μόνο αυτό περιμένει στη ζωή της. Να παντρευτεί η Τετερία. Τίποτε άλ- λο, μας το ’χει δηλώσει πολλές φορές. Επίσης μιμείται τους πάντες. Δηλαδή προσπαθεί να μιλήσει όπως η μαμά και λέει κοτσάνες, θέλει να καπνίζει όπως ο παππούς –που, σημειωτέον, είναι ο ήρωάς της για κάποιο λόγο–, θέλει να βάζει τα ρούχα της γιαγιάς. Μέχρι και το βάδισμα της Τετερίας μιμείται πολλές φορές και, όταν τη μαλώνει η γιαγιά, λέει πως τάχα «που- νάει του πουδάρ’ τς». Έτσι ακριβώς. Φυσικά, όλοι οι μεγάλοι τη φωνάζουν Λενιώ. Μόνο εγώ και ο Μάριος τη λέμε χαζο-Λενιώ γιατί δεν τη χωνεύουμε. Θα σας πω τώρα το γιατί, και θα μου πείτε αν έχω άδικο. Όταν λοιπόν πάω στην κουζίνα για να πάρω κάτι –και βέβαια ποτέ φαγητό–, αν δεν είναι κανείς άλλος εκεί, μου λέει πάντα: «Θα φας ποτέ, σκατόπιδο; Θέλ’ς όλ’ να σε περικαλάν’, ε;» και σηκώνει απειλητικά τη σιδερένια κουτάλα. Μου φαίνεται ότι ούτε αυτή με χωνεύει και τόσο. Αλλά για εξηγήστε μου κάτι. ΤονΜάριο, που δεν θέλει παρακάλια για να φάει, γιατί, όταν πίνει νερό στην κουζίνα, του λέει «Όλο νιρό πίν’ς, σκατόπιδο. Αμ, τόσοπου τρώεις!Θαφας κι ιμάς, Γαργανουράκ’!»; Το «Γαργανουράκ’» μάλλον είναι από λάθος. Κάποτε θα άκουσε την Τετερία να μας λέει για τον Γαργαντούα, τον λαίμαργο ήρωα του Ραμπελέ –πάντα μας μαθαίνει και το όνομα του συγγραφέα– και το χαζο-Λενιώ τον μπερδεύει φαίνεται με τον Γαργανουράκη, έναν