Το μέλι το θαλασσινό

56 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ σοφός σκύλος, κι ας μου δημιουργεί πρόβλημα ποιον να μπουκώσω για να μη φανεί πως δεν τρώω τίποτα. Η μαμά, αν και δεν στερείται φαντασίας, κάνει απαραίτητα κορμό χριστουγεννιάτικο τα Χριστούγεννα και κορμό πρωτοχρονιάτικο την Πρωτοχρονιά. Με κρέμα και σοκολάτα. Δεν ξέρω ποια είναι η διαφορά γιατί ποτέ δεν έφαγα, ούτε τα Χριστούγεννα ούτε την Πρω- τοχρονιά. Το μόνο που μου αρέσει είναι να γλείφω την κρέμα και τη σοκολάτα που περισσεύουν στα δύο μπολ όσην ώρα εκείνη τον συναρμολογεί. «Τόσο παράξενο παιδί…» μουρμουρίζει, και απορώ πού τη βλέπει την παραξενιά! Το γλυκό των Θεοφανίων είναι ο μπακλαβάς, που είναι και νη- στίσιμος και τον κάνει η ψυχοκόρη της γιαγιάς, το χαζο-Λενιώ. Και για να εξηγούμαστε, «ψυχοκόρη» θα πει ότι, αν και δεν είναι πραγ- ματική της κόρη, την αγαπάει σαν τα παιδιά της. Ναι, καλά. Όλο δουλειές τη βάζει να κάνει. Το χαζο-Λενιώ είναι ένα κοριτσάκι σαν γριά ή μια γριά σαν κο- ριτσάκι –δεν ξέρω την πραγματική της ηλικία–, που είναι από το νησί της γιαγιάς και είναι «πεντάρφαν’», όπως λέει η ίδια. Το Λενιώ έχει το ίδιο πρόβλημα στο ματάκι όπως ο Έκτωρ, χωρίς να έχουν κάποια συγγένεια, και μιλάει πολύ παράξενα. Δεν λέει ολόκληρες τις λέξεις, ενώ λέει και λάθος λέξεις. Δηλαδή το χειρότερό μου! Ας πούμε, αν θέλει να πει «Είμαι χορτάτη», λέει «Είμαι χορτασμέν’». Ενώ, αν θέλει να πει «Είμαι κουρασμένη», λέει «Είμαι κουραστή». Πάρε και κατάλαβε δηλαδή. Αν και κάνει οοόλες τις δουλειές στο σπίτι εκτός από το μαγεί- ρεμα και κανονικά θα έπρεπε να μισεί τη γιαγιά –αφού εγώ, όταν η μαμά επιμένει να στρώσω το κρεβάτι μου, τσατίζομαι τόσο πολύ–, της είναι απόλυτα αφοσιωμένο. Τη λέει κυρά και υπακούει τυφλά στις διαταγές της. Φέρε νερό, τάισε τις κότες, άδειασε τους κου-