Το μέλι το θαλασσινό

54 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ νεται ένα χαλάκι που το έχει πλέξει η γιαγιά και παριστάνει ένα κοριτσάκι που φτιάχνει μια τούρτα και ένα αγοράκι που γράφει σε ένα τετράδιο. Η πλύση εγκεφάλου, όπως καταλαβαίνετε, αρχίζει από πολύ νωρίς. Πιθανόν εξαιτίας του χαλιού που μου αντιστοιχούσε ποτέ δεν επιχείρησα να φτιάξω μια τούρτα. Το τεράστιο αυτό σπίτι μέχρι πέρυσι ζεσταινόταν με σόμπες, αλλά ο παππούς πέρασε καλοριφέρ –έτσι το λέει– και είναι το πρώ- το σπίτι στο χωριό με κεντρική θέρμανση και ζεστό νερό. Μεγάλες πολυτέλειες δηλαδή. Πίσω από το σπίτι και πριν από το περιβόλι υπάρχει η αποθήκη, όπου μαζεύουν το σιτάρι, ξεραίνουν τα φρούτα και κάνουν τα κρα- σιά. Η αποθήκη αυτή είναι ο ιδανικός χώρος για πολλά από τα παιχνίδια μας. Η γιαγιά και ο παππούς νιώθουν περήφανοι για το σπίτι τους και λένε ότι σαν αυτό δεν υπάρχει δεύτερο σε όλη την περιοχή. Ο μπαμπάκης το αγαπάει πολύ γιατί είναι το καταφύγιό του, όπως λέει. Και εμείς το αγαπάμε, αλλά πιο πολύ αγαπάμε την αυλή, τη βεράντα και το λεμονοδάσος. Γιατί εκεί παίζουμε και κάνουμε ό,τι θέλουμε χωρίς την επίβλεψη των μεγάλων. Στις γιορτές, μαζευόμαστε πολλοί. Η μεγαλύτερη γιορτή είναι του Αγίου Δημητρίου, τότε που γιορτάζει ο παππούς και εγώ. Εκείνη τη μέρα, μετά την εκκλησία και μέχρι αργά το βράδυ, έχουμε πολύ κόσμο. Περνάει όλο το χωριό! Και οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Εμείς όμως δεν είμαστε κάθε χρόνο εκεί, η μαμά θέλει να πηγαίνουμε και στο δικό της πατρικό, αφού γιορτάζει και η δική της μαμά, η γιαγιά Δήμητρα.