Το μέλι το θαλασσινό

45 Τ Ο Μ Ε Λ Ι Τ Ο Θ Α Λ Α Σ Σ Ι Ν Ο Και όχι μόνο δεν το ξέχασα, αλλά πίστεψα ότι, όταν εγώ εμφανίζομαι στη ζωή κάποιου, αυτή πρέπει να αλλάζει. Και φυσικά την πάτησα μεγαλοπρεπώς. Όλη την τρυφερότητα και την αγάπη που είχε μέσα της και δεν την έδωσε ποτέ σε κανέναν την πρόσφερε σ’ εμένα και στονΜάριο. Μας νανούριζε, μας χόρευε, μας πήγαινε βόλτες στο λεμονοδάσος, μας τάιζε, μας έλεγε ιστορίες και τραγούδια. Μας διηγήθηκε σαν παραμύθια πολλά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ποτέ κανονι- κά παραμύθια με κοιμισμένες πριγκίπισσες που ξυπνάνε μετά από εκατό χρόνια και είναι ακόμη νέες και όμορφες ή με λύκους που καταπίνουν γιαγιάδες και ύστερα τις βγάζουν ζωντανές και ολόκλη- ρες. Αυτά ήταν χαζομάρες. Μας έμαθε για το ηλιακό σύστημα και τους πλανήτες, που όλοι έχουν ονόματα από τους θεούς των αρχαίων Ελλήνων. Ο αγαπη- μένος μου βέβαια, όπως φαντάζομαι ότι φαντάζεστε, είναι η Αφρο- δίτη. Γιατί η Τετερία μάς έμαθε και την ελληνική μυθολογία, που την παίζω στα δάχτυλα, και η θεά Αφροδίτη μού αρέσει περισσότερο από τις άλλες θεές. Και από τη σοφή Αθηνά και από την κακούργα τηνΉρα. Μου αρέσει η Αφροδίτη, που είναι όμορφη και τσαχπίνα, που όλο προβλήματα προκαλεί και όλο βγαίνει λάδι. Ούτε η συνο- νόματή μου η θεά Δήμητρα με συγκινεί. Θεά της γεωργίας, λέει. Σιγά το πράγμα! Το ίδιο είναι να είσαι θεά της ομορφιάς και το ίδιο είναι να είσαι θεά της γεωργίας; Όχι, πείτε μου! Επίσης μου αρέσουν οι εννέαΜούσες, μα περισσότερο ηΘάλεια. Στη φαντασία μου τη μούσα Θάλεια την έχω ταυτίσει με την κοπέ- λα που μένει στον ίδιο όροφο μ’ εμάς και είναι πολύ όμορφη και πολύ μοντέρνα. Όταν συναντιόμαστε στην είσοδο της πολυκατοι- κίας, την ώρα που εκείνη γυρίζει από το γυμνάσιο, έχει μαζεμένη