Το μέλι το θαλασσινό

33 Τ Ο Μ Ε Λ Ι Τ Ο Θ Α Λ Α Σ Σ Ι Ν Ο βαια, γιατί τότε πολύ που μας ένοιαζε πώς θα μας ονομάσουν–, η μαμά πρότεινε να πάρω εγώ το όνομα της μητέρας της, αλλά και του παππού μου φυσικά –τι στο αρσενικό, τι στο θηλυκό, του είχε πει– και ο Μάριος να ονομαστεί Μάριος, το όνομα της γιαγιάς Μαρίας, της μαμάς του μπαμπά μου. Μπερδευτήκατε, ε; Το ξέρω. Να σας εξηγήσω. Η μαμά είπε ότι, αφού δεν πρόκειται να κάνουν άλλο παιδί, γιατί «δυο είναι υπεραρκετά την σήμερον ημέρα», η μάνα της, που είχε σταθεί και μάνα και πατέρας –δεν γνωρίζω σε ποιο μέρος στέ- κονται αυτοί οι διπλοί γονείς–, δεν θα είχε ποτέ τη χαρά να έχει ένα εγγόνι με το όνομά της, αφού η μαμά είναι μοναχοπαίδι. Βλέπετε αυτή τη λέξη, μοναχοπαίδι; Δεν είναι σκληρή, με κοφτε- ρές άκρες που μπορεί και να σε ματώσουν; Η άλλη λύση θα ήταν να μας ονομάσουν Δημήτρη και Δήμητρα, για να είναι όλοι –ή σχεδόν όλοι– ευχαριστημένοι, αλλά αυτό θα έκανε κακό στην προσωπικότητά μας. Δίδυμα και με το ίδιο όνομα; Ο μπαμπάς τότε της έδωσε τον λόγο του και έτσι, όταν μας πήγανε στο χωριό το Πάσχα για να μας βαφτίσουν, ο παππούς και η γιαγιά δεν είχαν πολλά περιθώρια, μιας και ο λόγος ενός άντρα είναι πάντα λόγος. Φαντάζομαι ότι εσείς, μεγάλοι καθώς είστε, το γνωρίζετε ήδη αυτό. Και για την ιστορία προσθέτω πως αυτή ίσως ήταν η μοναδική φορά που ο μπαμπάκης δεν υπάκουσε στους γονείς του. Ο παππούς ο Δημητρός έχει κτήματα στο χωριό. Πολλά κτήμα- τα. Έχει ελιές, αμυγδαλιές, κερασιές, λίγες πορτοκαλιές, αρκετές λεμονιές, πολλά αμπέλια, πολλές φασολιές, καλαμπόκια και μελίσ- σια. Αλλά και δύο μεγάλους στάβλους με αγελάδες και γουρούνια. Ο στάβλος με τα γουρούνια λέγεται χοιροστάσιο, αλλά, επειδή είναι δίπλα στον άλλο με τις αγελάδες, εμείς λέμε γενικά: «Θα πάμε στους στάβλους». Εξαιτίας όλων αυτών των πραγμάτων που