Το μέλι το θαλασσινό

26 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ το είδα το χρώμα; Καλά, δεν βλέπετε αυτό το απαλό ροζ που τυλίγει τη λέξη «ροδάκινο»; Θέλω συνέχεια να μαθαίνω καινούργιες και γι’ αυτό ρωτάω τους πάντες τι σημαίνει η μια ή τι σημαίνει η άλλη. Σύμφωνα με τη δα- σκάλα μας, έχω πολύ πλούσιο λεξιλόγιο για την ηλικία μου. Κάτι που ασφαλώς –κι αυτό η Κυρία το λέει– οφείλεται στα πολλά βιβλία που διαβάζω. Τέλος, η τρίτη μεγάλη μας διαφορά. Ο Μάριος μιλάει αργά, καθαρά και χωρίς κανένα λάθος. Έχει δηλαδή πολύ καλή άρθρω- ση, που δεν έχει καμιά σχέση μ’ αυτές που έχουμε στα χέρια μας, στα πόδια μας και αλλού. Εγώ μιλάω γρήγορα και, όταν βιάζομαι, λέω το «σου» σαν «θου». Η αλήθεια είναι ότι το «σου» το λέω «θου» και όταν φοβάμαι ή όταν έχω νεύρα. Δηλαδή αρκετά συχνά γιατί συνήθως έχω νεύρα, ενώ δεν φοβάμαι σχεδόν ποτέ. «Άγνοια κιν- δύνου» λέει η μαμά κουνώντας το κεφάλι της. Άγνοια του παιδιού σου, θέλω να της πω. Αλλά το κλείνω, μην κάνω χειρότερα τα πράγματα. To καλύτερό μας όμως δεν σας το είπα ακόμα. Με τον Μάριο έχουμε μια «ιδιαίτερη επικοινωνία». Κι αυτό η μαμά το λέει. Δηλαδή πολλές φορές, χωρίς να πω κάτι, μόνο που το σκέφτομαι, ο αδερφός μου το έχει καταλάβει! Το ίδιο και εγώ. Είναι σαν να κρυφομιλάει ο ένας στο μυαλό του άλλου. Επίσης συνεννοούμαστε θαυμάσια με τα μάτια. Άλλο βλέμμα είναι για το «Θέλω να σου πω κάτι», άλλο για το «Πάμε έξω να παίξουμε», κι άλλο για το «Σκάσε, η μαμά έχει νεύρα». Κάθε βράδυ, όταν ξαπλώνουμε στα κρεβάτια μας, ρίχνουμε κά- να δυο τραγουδάκια και, όταν αρχίσουμε να νυστάζουμε, ο Μάριος μου λέει: «Καληνύχτα, Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ!». «Καληνύχτα» αποκρίνομαι ευτυχισμένη, γιατί οι στίχοι του αγα-