Το ματωμένο του έργο

Τ Ο Μ Α Τ Ω Μ Ε Ν Ο Τ Ο Υ Ε Ρ Γ Ο 21 μου δεν το επηρέαζαν, όπως οι σπόροι δεν φυτρώνουν στην πέτρα. Οφείλω να αποδεχτώ ότι τα εγκλήματά του καταδει- κνύουν, ως έναν βαθμό, τη δική μου αποτυχία, αλλά μερικές φορές ο ποιμένας πρέπει να θυσιάσει ένα πρόβατο για το γενικότερο καλό του ποιμνίου. Αυτό το αγόρι είχε πάντοτε μια ευδιάκριτη διαβολική μοχθηρία, η οποία με θλίψη πα- ραδέχομαι ότι ήταν πέρα από τις δυνάμεις μου. Η μητέρα του παιδιού Ούνα Μακρέι ήταν επιπόλαιη και ανειλικρινής. Ερχόταν στην εκκλησία τακτικά, αλλά φοβάμαι ότι είχε μπερδέψει τον Οίκο του Θεού με χώρο συγκέντρωσης για διασκέδαση. Την άκουγα τακτικά να τραγουδάει ερχόμε- νη κι επιστρέφοντας από την εκκλησία και μετά τη λειτουργία μαζευόταν στο προαύλιο μαζί με άλλες γυναίκες και διασκέ- δαζαν με απρεπείς συζητήσεις και γέλια. Θυμάμαι τουλάχι- στον μία περίπτωση που αναγκάστηκα να την επιπλήξω. Επιβάλλεται όμως να προσθέσω δύο λόγια υπέρ του πατρός του Ρόντερικ Μακρέι. Ο Τζον Μακρέι είναι από τα πιο αφο- σιωμένα άτομα της ενορίας μας στη μελέτη της Βίβλου. Γνω- ρίζει θαυμάσια τις γραφές και είναι ειλικρινής στην τήρησή τους. Ωστόσο, όπως συμβαίνει με την πλειονότητα των πι- στών σ’ αυτούς τους τόπους, ενώ παπαγαλίζει τα λόγια του Ευαγγελίου, φοβάμαι ότι ελάχιστα κατανοεί την ουσία τους. Μετά τον θάνατο της συζύγου του κυρίου Μακρέι, επισκε- πτόμουν το σπιτικό τους τακτικά για να προσφέρω υποστή- ριξη και προσευχές. Από εκείνη την εποχή ήδη πρόσεξα πολ- λά σημάδια στον χώρο που έδειχναν προσκόλληση σε προλή- ψεις που δεν έχουν θέση στο σπίτι ενός πιστού. Παρ’ όλα αυτά, ενώ κανείς από μας δεν είναι ανεπίληπτος, πιστεύω ότι ο ΤζονΜακρέι είναι καλός και ευλαβής άνθρωπος και δεν του άξιζε να φορτωθεί έναν τόσο διεφθαρμένο απόγονο.