Το ματωμένο του έργο

Γ Κ Ρ Ε Α Μ Μ Α Κ Ρ Ε Ϊ Μ Π Ε Ρ Ν Ε Τ 22 Κατάθεση του κυρίου Γουίλιαμ Γκίλις, δασκάλου στο Καμούστεραχ, 13η Αυγούστου 1869 Ο Ρόντερικ Μακρέι ήταν από τους πιο προικισμένους μαθη- τές που πέρασαν από την τάξη μου μετά τον διορισμό μου σ’ αυτή την ενορία. Ξεπερνούσε με ευκολία τους συμμαθητές του χάρη στην ικανότητά του να συλλαμβάνει τις βασικές έννοιες στις φυσικές επιστήμες, τα μαθηματικά και τη γλώσ- σα· κι αυτό το κατάφερνε χωρίς μεγάλη προσπάθεια ή ιδιαί- τερο ενδιαφέρον. Όσον αφορά τον χαρακτήρα του, ελάχιστα σχόλια μπορώ να κάνω. Σίγουρα, δεν ήταν κοινωνικό παιδί και δεν συναναστρεφόταν πρόθυμα τους συνομηλίκους του, οι οποίοι, με τη σειρά τους, τον αντιμετώπιζαν με καχυπο- ψία. Από μεριάς του, ο Ρόντερικ φερόταν με υπεροψία στους συμμαθητές του, η οποία ενίοτε έφτανε στα όρια της περι- φρόνησης. Αν θα έπρεπε να εκφέρω μια εικασία, θα έλεγα ότι η στάση του οφειλόταν στην πνευματική του ανωτερό- τητα. Πέραν τούτου, φερόταν πάντοτε με ευγένεια και σε- βασμό, χωρίς τάσεις απειθαρχίας. Μια ένδειξη της εκτίμησης που έτρεφα στα πνευματικά του προσόντα είναι ότι, όταν έγινε δεκάξι ετών, επισκέφθηκα τον πατέρα του για να του προτείνω να συνεχίσει ο Ρόντερικ τις σπουδές του. Του είπα μάλιστα ότι ίσως, εν καιρώ, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι πιο ταιριαστό με τις ικανότητές του, να μη μείνει απλός αγρότης. Μετά λύπης μου πρέπει να πω ότι η πρότασή μου έγινε δεκτή με αδιαφορία από τον πατέρα του, τον οποίο θεωρώ κλειστό κι αργόστροφο άτομο. Δεν ξανάδα τον Ρόντερικ από εκείνη τη φορά. Άκουσα κάτι αποκρουστικές φήμες για την κακομεταχείριση ενός