Το μαγικό βουνό

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ | 33 Δεν θα ήταν η πρώτη φορά, σκέφτηκε, σαν να έφτανε αυτό για να τον καθησυχάσει. Ένα νεκρικό κρεβάτι είναι, ένα συνηθισμένο νεκρι­ κό κρεβάτι. Και αποκοιμήθηκε. Μόλις όμως αποκοιμήθηκε, άρχισε να ονειρεύεται, και ονειρευόταν σχεδόν ακατάπαυστα έως το πρωί. Κυρίως έβλεπε τον Γιοάχιμ Τσίμσεν σε μια παράξενα στρεβλή στάση να κατεβαίνει μια πλαγιά σε έλκηθρο. Είχε την ίδια φωσφορίζουσα χλωμάδα όπως ο δρ Κροκόφσκι και μπρο­ στά καθόταν ένας ευπατρίδης, που φαινόταν πολύ συγκεχυμένα, όπως κάποιος που τον έχει ακούσει κανείς μόνο να βήχει, και οδηγούσε. «Μας είναι τελείως αδιάφορο να σου πω… εμάς εδώ επάνω» είπε ο στρεβλωμένος Γιοάχιμ, και ύστερα ήταν εκείνος, όχι ο ευπατρίδης, που έβηχε τόσο φρικτά σαν πολτός. Ο Χανς Κάστορπ έκλαψε πικρά και παραδέχτηκε ότι έπρεπε να πάει στο φαρμακείο να προμηθευτεί cold cream. Αλλά στην άκρη του δρόμου καθόταν η κυρία Ίλτις, με σουβλερή μουσούδα, και κρατούσε κάτι στο χέρι που παρίστανε προ­ φανώς το «στεριλέτο» της, δεν ήταν όμως παρά μια ξυριστική μηχανή. Ο Χανς Κάστορπ ξανάβαλε τα γέλια, και έτσι έπεφτε από τη μια ψυχι­ κή διάθεση στην άλλη, ώσπου έφεξε το πρωί από τη μισάνοιχτη μπαλ­ κονόπορτά του και τον ξύπνησε.