Το μαγικό βουνό

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ | 31 ανοιχτόκαρδη εμπιστοσύνη. Ήταν περίπου τριάντα πέντε ετών, με φαρ­ διούς ώμους, παχύς, σημαντικά πιο κοντός από τους δυο που στέκονταν μπροστά του, τόσο, που για να τους κοιτάξει καταπρόσωπο έπρεπε να κρατά το κεφάλι του λοξά προς τα πίσω – και εξαιρετικά χλωμός, με μια διαφανή, φωσφορίζουσα, θα έλεγε κανείς, χλωμάδα, που τονιζό­ ταν ακόμα περισσότερο από τη σκοτεινή φλόγα των ματιών του, τη μελανότητα των φρυδιών και της αρκετά μακριάς γενειάδας του, που τέλειωνε σε δυο μύτες και εμφάνιζε ήδη λίγες λευκές τρίχες. Φορούσε ένα μαύρο σταυρωτό κοστούμι χωρίς ουρά, ήδη λίγο φθαρμένο, μαύ­ ρα πέδιλα, που τα ταίριαζε με χοντρές γκρίζες μάλλινες κάλτσες, και ένα μαλακό γυριστό κολάρο, που όμοιό του είχε δει ο Χανς Κάστορπ μόνο σε έναν φωτογράφο στο Ντάντσιχ, και που πράγματι έδινε στην εμφάνιση του δρος Κροκόφσκι κάτι από ατελιέ. Γελώντας εγκάρδια, τόσο που φάνηκαν τα κιτρινωπά δόντια του μέσα από τα γένια, έσφιξε το χέρι του νέου λέγοντας με βαθιά φωνή και κάπως ξένη, αργόσυρτη προφορά: «Καλώς μας ήρθατε, κύριε Κάστορπ! Εύχομαι να προσαρμοστείτε γρήγορα και να αισθάνεστε καλά ανάμεσά μας. Έρχεστε ως ασθενής, αν μου επιτρέπετε την ερώτηση;» Ήταν συγκινητικό να βλέπει κανείς πώς ο Χανς Κάστορπ κατέβαλ­ λε προσπάθειες να φανεί ευγενής και να επιβληθεί στη νύστα του. Τον εκνεύριζε που ήταν σε τόσο κακή φόρμα, και με τη δύσπιστη αυτοπε­ ποίθηση των νέων διέκρινε στο χαμόγελο και στην ενθαρρυντική στά­ ση του βοηθού σημεία συγκαταβατικής ειρωνείας. Απάντησε μιλώντας για τις τρεις εβδομάδες, ανέφερε και τις εξετάσεις του και πρόσθεσε ότι ήταν, δόξα τω Θεώ, τελείως υγιής. «Αλήθεια;» ρώτησε ο δρ Κροκόφσκι, προτείνοντας λοξά το κεφάλι σαν κοροϊδευτικά και εντείνοντας το χαμόγελό του. «Μα τότε είστε ένα φαινόμενο που αξίζει να μελετηθεί! Ποτέ μου, πρέπει να ξέρετε, δεν συνάντησα έναν τελείως υγιή άνθρωπο. Τι εξετάσεις δώσατε, αν επι­ τρέπετε την ερώτηση;» «Είμαι μηχανικός, γιατρέ» απάντησε ο Χανς Κάστορπ με συγκρα­ τημένη αξιοπρέπεια. «Α, μηχανικός!» και το χαμόγελο του δρος Κροκόφσκι σαν να απο­ τραβήχτηκε, σαν να έχασε για μια στιγμή κάτι από τη δύναμη και την