Το μαγικό βουνό

30 | THOMAS ΜΑΝΝ Στα ενδιάμεσα ο Γιοάχιμ μελαγχολούσε και σκεφτόταν τη μοίρα του. «Ναι, καθόμαστε εδώ και γελάμε» είπε, ενώ το πρόσωπό του πο­ νούσε και τον διέκοπταν κάθε τόσο τα τραντάγματα που ένιωθε στο διάφραγμα, «και ωστόσο δεν μπορώ καθόλου να υπολογίσω πότε θα φύγω αποδώ, γιατί, όταν λέει ο Μπέρενς μισό χρόνο ακόμα, είναι λίγο και πρέπει να περιμένεις ότι θα διαρκέσει περισσότερο. Είναι σκληρό – πες και μόνος σου, δεν είναι θλιβερό; Με είχαν ήδη δεχτεί και τον επόμενο μήνα θα μπορούσα να δώσω εξετάσεις για αξιωματικός. Και τώρα σέρνομαι εδώ με το θερμόμετρο στο στόμα και μετράω τις γκάφες αυτής της αμόρφωτης κυρίας Στερ και χάνω τον καιρό μου. Ένας χρό­ νος παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στην ηλικία μας, φέρνει τόσο μεγάλες αλλαγές και προόδους στη ζωή. Κι εγώ πρέπει να ’μαι ακίνητος εδώ σαν νερόλακκος – ναι, σαν νερόλακκος που σαπίζει, δεν είναι καθόλου υπερβολική η παρομοίωση…» Κατά παράξενο τρόπο, ο Χανς Κάστορπ απάντησε μόνο με την ερώτηση αν είχαν εδώ πόρτερ, κι όταν ο εξάδελφός του τον κοίταξε κάπως έκπληκτος, είδε ότι ήταν έτοιμος να αποκοιμηθεί – στην πραγ­ ματικότητα κοιμόταν κιόλας. «Καλά, εσύ κοιμάσαι!» είπε ο Γιοάχιμ. «Έλα, είναι ώρα να πάμε για ύπνο· και οι δυο μας». «Δεν είναι καθόλου ώρα» είπε ο Χανς Κάστορπ με βαριά γλώσσα. Ακολούθησε όμως λίγο σκυφτός και πιασμένος, σαν η κούραση να τον πίεζε κυριολεκτικά στο έδαφος· αλλά επιβλήθηκε διά της βίας στον εαυτό του όταν στην αδύναμα πια φωτισμένη αίθουσα της εισόδου άκουσε τον Γιοάχιμ να λέει: «Να ο Κροκόφσκι. Νομίζω πως πρέπει να σε συστήσω στα γρήγορα». Ο δρ Κροκόφσκι καθόταν στο φως, μπροστά στο τζάκι ενός σαλονιού αμέσως μετά τη συρτή πόρτα, που ήταν ανοιχτή, και διάβαζε εφημε­ ρίδα. Σηκώθηκε καθώς οι δυο νεαροί έρχονταν προς το μέρος του, και ο Γιοάχιμ σε στάση προσοχής είπε: «Επιτρέψτε μου, γιατρέ, να σας συστήσω τον εξάδελφό μου Κάστορπ από το Αμβούργο. Μόλις έφτασε». Ο δρ Κροκόφσκι χαιρέτησε τον καινούργιο συγκάτοικο με εύθυμη, ζωηρή και ενθαρρυντική εγκαρδιότητα, σαν να ήθελε να δείξει ότι απέναντί του κάθε επιφύλαξη ήταν περιττή και το μόνο αρμόζον ήταν