Το μαγικό βουνό

22 | THOMAS ΜΑΝΝ φοβερά ψηλά, για σκέψου. Χίλια εξακόσια μέτρα πάνω από τη θάλασ­ σα. Έτσι, το υψόμετρο δεν είναι πια τόσο σημαντικό εδώ πάνω». «Πραγματικά, τι σκαρφάλωμα κι αυτό! Να σου πω, μ’ έπιασε φόβος και τρόμος. Χίλια εξακόσια μέτρα! Κοντά πέντε χιλιάδες πόδια, άμα τα λογαριάσεις. Ποτέ στη ζωή μου δεν βρέθηκα τόσο ψηλά». Και ο Χανς Κάστορπ πήρε περίεργος μια βαθιά δοκιμαστική αναπνοή στον ξένο αέρα. Ήταν φρέσκος – και τίποτε άλλο. Του έλειπε το άρωμα, η ουσία, η υγρασία, εισερχόταν εύκολα και δεν μιλούσε στην ψυχή. «Εξαίρετος!» είπε ευγενικά. «Ναι, είναι ένας φημισμένος αέρας. Εδώ που τα λέμε, το τοπίο σήμερα δεν παρουσιάζεται με την καλύτερη όψη του. Μερικές φορές είναι ομορφότερο, ιδιαίτερα όταν είναι χιονισμένο. Αλλά το μπουχτίζεις. Όλοι εμείς εδώ πάνω, πίστεψέ με, το ’χουμε μπουχτίσει εντελώς» είπε ο Γιοάχιμ, και το στόμα του στράβωσε από μια έκφραση αηδίας που έμοιαζε υπερβολική και όχι συγκρατημένη και που επίσης δεν του ταίριαζε. «Μιλάς τόσο παράξενα» είπε ο Χανς Κάστορπ. «Μιλώ παράξενα;» ρώτησε ο Γιοάχιμ κάπως ανήσυχος και στρά­ φηκε προς τον εξάδελφό του. «Όχι, όχι, με συγχωρείς, έτσι μου φάνηκε μόνο κάποια στιγμή!» έσπευσε να πει ο Χανς Κάστορπ. Εννοούσε όμως την έκφραση «εμείς εδώ πάνω», που ο Γιοάχιμ την είχε χρησιμοποιήσει για τρίτη ή τέταρ­ τη φορά και που του φαινόταν κατά κάποιον τρόπο στενάχωρη και παράξενη. «Το σανατόριό μας βρίσκεται πιο ψηλά από το χωριό, όπως βλέπεις» συνέχισε ο Γιοάχιμ. «Πενήντα μέτρα. Το ενημερωτικό φυλλάδιο λέει “εκατό”, αλλά είναι μόνο πενήντα. Πιο ψηλά από όλα είναι το σανατόριο Ζάτσαλπ εκεί απέναντι, δεν φαίνεται. Τον χειμώνα αναγκάζονται να κατεβάζουν τα πτώματά τους με έλκηθρο, γιατί οι δρόμοι δεν είναι βατοί». «Τα πτώματά τους; Α, κατάλαβα! Έλα τώρα!» φώναξε ο Χανς Κά­ στορπ. Και ξαφνικά ξέσπασε σε γέλια, σε δυνατά ασυγκράτητα γέλια, που του τράνταζαν το στήθος και παραμόρφωναν το κάπως κοκαλια­ σμένο από τον ψυχρό άνεμο πρόσωπό του σε μια λίγο επώδυνη γκρι­ μάτσα. «Στο έλκηθρο! Και μου το λες έτσι σαν να μη συμβαίνει τίποτε; Έχεις γίνει τελείως κυνικός σ’ αυτούς τους πέντε μήνες!»