Το μαγικό αρωματοπωλείο

μί, την άλειψα κι εγώ με μια στρώση μαρμελάδας –όσο πιο παχιά γινόταν– και κάθισα δίπλα στον Μπένο. «Κοιμήθηκες καλά;» Η μαμά μού έριξε ένα από εκεί- να τα βλέμματα που μπορούσαν να λιώσουν και παγό- βουνο. Συνήθως τα κατάφερνε, αλλά όχι σήμερα. «Καλούτσικα» μουρμούρισα και δάγκωσα το ψωμί μου. Η δεξιά γωνία στο στόμα του μπαμπά ανασηκώθηκε. «Έτσι πάει, η πρώτη νύχτα είναι πάντα η πιο δύσκολη. Στο δωμάτιό μας κάνει ένα ρεύμα…λες και βρίσκεσαι σε βου- νοκορφή. Οαυχένας μου είναι εντελώς πιασμένος». Έτρι- ψε τον ώμο του με υπερβολή, ενώ στο πρόσωπό του σχη- ματίστηκε μια γκριμάτσα αυτολύπησης, λες και θα πέθαι- νε από στιγμή σε στιγμή. Αυτός ήταν ο μπαμπάς. Πάντα προσπαθούσε να σώσει την κατάσταση με κάποιο αστείο. Αλλά σήμερα όλες του οι προσπάθειες έπεφταν στο κενό. «Θα μπορούσαμε απλώς να είχαμε μείνει στο σπίτι μας. Ή έστω να μετακομίσουμε σε ένα κανονικό σπίτι. Που να έχει και ηλεκτρική θέρμανση ας πούμε…» Η μαμά γέλασε σαν να μην πίστευε στα αυτιά της. «Τι είναι αυτά που λες; Η Βίλα Εύα είναι όνειρο! Θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε που την πήραμε τόσο φτηνά. Οι φίλες σου θα σκάσουν απ’ τη ζήλια τους». «Εκτός και αν το εύθραυστο μουσείο μας προλάβει να καταρρεύσει και τις θάψει στα συντρίμμια του». Πήρα μια βαθιά ανάσα. «Αν μάθουν και για το μπάνιο, που περιμένεις μία ώρα για να ζεστάνει λίγο νερό ο θερμοσί- φωνας… σίγουρα θα ζηλέψουν». 16