Το κυνήγι της τελειότητας

35 ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η ΤΕΛΕΙΟΜΑΝΊΑ; Ο Λανς Άρμστρονγκ βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα δίλημμα: να αγωνιστεί καθαρός και να τερματίζει κάθε φορά τελευταίος ή να ντοπαριστεί και νασυναγωνιστεί γιατηνπρώτηθέση. «Ηκουλτού- ρα στον χώρο ήταν αυτή που ήταν… κάναμε τις επιλογές μας». Ο Άρμστρονγκ επέλεξε, και για ένα διάστημα τα πράγματα πήγαν καλά, για τους άλλους όμως η επιλογή των αναβολικών αποδεί- χτηκε επικίνδυνη. Ακόμα και μοιραία. Και τι κέρδισαν απ’ αυτό; Αν ντοπάρονταν όλοι οι ποδηλάτες, όπως ισχυρίζεται οΆρμστρονγκ, τότε η κούρσα αυτή των «εξοπλισμών» έθετε σε κίνδυνο τη ζωή τους χωρίς να τους παρέχει παράλληλα κάποιο πλεονέκτημα ένα- ντι των υπολοίπων. Ηίδιακαταστροφικήκούρσατων «εξοπλισμών»διεξάγεται και ευρύτερα, σε ολόκληρη την κουλτούρα μας σήμερα. Κι αυτό διότι αν τομόνοπουβλέπουμε είναι ηδιαστρεβλωμένηπραγματικότη- τα μιας τελειότητας άνευ ορίων, τότε καθίσταται αδύνατο να πα- ραδεχτούμε στον εαυτό μας ότι είμαστε απλώς άνθρωποι. Η ζωή μετατρέπεται σε ένα διαρκές δικαστήριο των ελαττωμάτων μας. Τον περισσότερο καιρό νιώθουμε απλά εξουθενωμένοι, άδειοι, αγχωμένοι. Και παρ’ όλη την προσπάθειαπου καταβάλλουμε –τον συνεχήμόχθο, τα τελετουργικά της ευεξίας, τα έξυπνακόλπαπου θα μας αλλάξουν τη ζωή, τη θεραπεία, το φιλτράρισμα, την απο- σιώπηση, τις αναπροσαρμογές–, ο νόμος της αγέλης σημαίνει ότι τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα μας δώσει ποτέ προβάδισμα, και πάνω απ’ όλα, τίποτα δεν θα θεραπεύσει το αίσθημα της ανεπάρκειας μέσα μας. Αυτή είναι η σημερινή ερμηνεία του Χόθορν και του Πόε: είμα- στε ουσιαστικά όλοι καταδικασμένοι να είμαστε ο Έιλμερ ή ο ζω- γράφος. Αλλάδεν είμαι σίγουρος ότι αυτήείναι και ησωστήερμη- νεία. Νομίζω ότι είμαστε περισσότερο σαν τις ξεχασμένες γυναί- κες, τις δευτεραγωνίστριες των ιστοριών αυτών. Όπως αυτές, μπορούμε κι εμείς να βρούμε ικανοποίηση στη ζωή μας αν αφή-