Το κυνήγι της τελειότητας

22 ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ ώρα σε ώρα κι από μέρα σε μέρα». Περνούν αρκετές εβδομάδες. Ο ζωγράφος είναι τόσο συγκεντρωμένος στο έργο του ώστε δεν παρατηρεί ότι η γυναίκα του αρχίζει να αρρωσταίνει. «Δεν μπο- ρούσε να διακρίνει ότι το ωχρό φως που έπεφτε στον μοναχικό πυργίσκο κατέτρωγε την υγεία και το πνεύμα της νύφης του, που μαράζωνε στα μάτια όλων εκτός απ’ τα δικά του». Έστωκι έτσι, εξακολούθησε ναυποβάλλει αγόγγυστα τον εαυ- τό της στην τελειομανία του συζύγου της. Και ο ζωγράφος συγκε- ντρώθηκε τόσο πολύ στο να απαθανατίσει την ομοιότητα της γυ- ναίκαςτουπουδενέπαιρνεταμάτιατουαπότοπορτρέτοτης. «Δεν ήθελε να δει ότι τα χρώματα που άπλωνε πάνω στον καμβά εγκα- τέλειπαν τα μάγουλα εκείνης που καθόταν μπροστά του». Περ- νούν κι άλλες βδομάδες. Η σύζυγος του ζωγράφου μαραζώνει ολοένα. Τότε, κάποια στιγμή, αυτός βάζει την τελευταία πινελιά στοαριστούργημάτουκαι αναφωνεί: «Αυτόπιαείναι η ίδιαηζωή!» Και όταν κοίταξε τη γυναίκα του, διαπίστωσε ότι ήταν νεκρή. ΟΧόθορν και οΠόε είναι δύσπεπτααναγνώσματαστον καιρόμας. Οι ιστορίες τους έχουν ακόμα αντίκρισμα. Η Τζορτζιάνα του Χό- θορν εύκολα θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει όλους τους άντρες και τις γυναίκεςπουπέθανανήακρωτηριάστηκανστο τραπέζι της πλαστικής χειρουργικής, αναζητώνταςμέχρι τέλους τησωματική τελειότητα. Ο ζωγράφος του Πόε θυμίζει κι αυτός τους μονίμως αγχωμένους επενδυτές και δικηγόρους που μοχθούν νύχτα μέρα για να κλείσουν μια συμφωνία ή να υπογράψουν ένα συμβόλαιο, θυσιάζοντας αλόγιστα τον χρόνο που θα μπορούσαν να αφιερώ- σουν στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Κι όμως, παρά τις εξόφθαλμες ομοιότητες, το πιο διαφωτιστι- κό ίσως χαρακτηριστικό των ιστοριών αυτών είναι οι διαφορές τους. Στην Αμερική της εποχής του Τζάκσον, η τελειομανίαήταν η