Το κουτί

C A M I L L A L A C K B E R G & H E N R I K F E X E U S 18 ζει εύκολο, τη στιγμή που το μυαλό του έπαιρνε χίλιες στροφές. Η αφίσα στο φουαγέ του θεάτρου καυχιόταν ότι ήταν ο Μεγάλος Πνευματιστής, όμως εκείνος ευχόταν να μην είχε συμφωνήσει με αυτή την επιλογή ονόματος. Ήταν εντελώς… απλό. Χυδαίο. Χωρίς χάρη, χωρίς ίχνος λεπτότητας. Τουλάχιστον πίσω από αυτό το όνομα μπορούσε να κρυφτεί. Έμοιαζε με έναν επινοημένο χαρα­ κτήρα, όχι με κάποιον που το μόνο που ήθελε ήταν να ξαπλώσει ανάσκελα στο καμαρίνι του και να καταφέρει να αναπνεύσει για δέκα λεπτά. Και τώρα, τώρα που η παράσταση τέλειωσε, ήταν σημαντικό να ελέγξει πάλι τις σκέψεις του πριν στραφούν σε μια άλλη, δική τους κατεύθυνση. Απόψε χρειαζόταν να καταβάλει περισσότερη προσπάθεια απ’ ό,τι συνήθως. Ελέγχεις . Η λέξη έχει οχτώ γράμματα. Οχτώ σειρές έχουν τα θεωρεία του θεάτρου. Σταμάτα. Ο Βίνσεντ σήκωσε τα μάτια του και κοίταξε το πρώτο θεωρείο, στο οποίο έκανε τέσσερις ανθρώπους να ξεχάσουν τα ονόματά τους κατά τη διάρκεια της πρώτης πράξης. 23 θέσεις έχει κάθε σειρά θεωρείου. 184 θέσεις. Κάποιος στο θεωρείο σφύριξε. Πάρε βαθιά ανάσα, μην ολοκληρώσεις τη σκέψη σου. 184 θέσεις. Δεκαοχτώ τετάρτου ήταν επίσης η ημερομηνία της τελευταίας παράστασης της περιοδείας. Και 23 θέσεις ανά σειρά, 8 σειρές, 2 και 3 και 8 μας κάνει 13. Τόσες ήταν και οι παρα­ στάσεις που είχε ακόμη να πραγματοποιήσει. Σταμάτασταμάτασταμάτα . Δάγκωσε δυνατά τη γλώσσα του. Ο Βίνσεντ υποκλίθηκε μια τελευταία φορά και εγκατέλειψε τη σκηνή. Στάθηκε πίσω από τη βελούδινη αυλαία και άρχισε να μετράει από μέσα του. Ένα. Αν έφτανε στο δέκα και τα χειρο­ κροτήματα συνεχίζονταν, θα έτρεχε πίσω στη σκηνή για μια τε­ λευταία υπόκλιση. Δύο. Μια σκιά γλίστρησε μέσα στο σκοτάδι. Μια γυναίκα, γύρω στα τριάντα. Τρία. Πάγωσε ολόκληρος. Να