Το κουτί

Τ Ο Κ Ο Υ Τ Ι 17 το καρφί με ανεξίτηλο μαρκαδόρο, το έβαλε στη σακούλα και το παρέδωσε στην εμφανώς ανακουφισμένη γυναίκα. Στάθηκε μπροστά στη σκηνή και χτύπησε τα χέρια του. Δεν χρειαζόταν να προσποιηθεί ότι ένιωθε βαθιά ανακούφιση. Το χειροκρότημα ήταν εκκωφαντικό. Η παράσταση στο θέατρο του Γιέβλε τελείωσε. Ο Βίνσεντ υποκλίθηκε δραματικά και κάρφω­ σε το βλέμμα του στην πλατεία. Το φως που σάρωνε την αίθουσα δεν τον άφηνε να δει το κοινό του, όμως προσποιούνταν ότι τους έβλεπε. Το κόλπο ήταν να κοιτάζει ευθεία μπροστά και να παρι­ στάνει ότι έχει οπτική επαφή με κάποιον. Γελούσε μέσα στα σκο­ τάδια, ήξερε ότι 415 άτομα είχαν σηκωθεί και χειροκροτούσαν τον Βίνσεντ Βάλντερ, τον Μεγάλο Πνευματιστή που διάβαζε τη σκέψη. «Σας ευχαριστώ που ήρθατε» φώναξε μέσα στον τυφώνα των επευφημιών. Η ένταση των χειροκροτημάτων και των σφυριγμάτων ανέβη­ κε. Στο θέατρο δεν έπεφτε καρφίτσα. Ήταν μια επιτυχημένη βραδιά. Μια πολύ επιτυχημένη βραδιά. Εκείνη δεν είχε έρθει. Ευτυχώς, όταν βρισκόταν εκεί του προκαλούσε ανησυχία. Ήταν ανακουφιστικό όταν έλειπε, περισσότερο από όσο ήταν έτοιμος να παραδεχτεί στον εαυτό του. Αντιστάθηκε στον πειρασμό να βάλει το χέρι πάνω από τα μάτια για να δει το κοινό όρθιο να τον αποθεώνει. Είχε δουλέψει σκληρά για αυτό. Τούτη ήταν η στιγμή της απόλαυσής του. Η καθαρή αδρεναλίνη ήταν το μόνο πράγμα που τον κρατούσε ακόμη όρθιο στη σκηνή. 415 θέσεις. 41 και 5 κάνει 46, τόσων ετών ήταν. Για μερικές ακόμα εβδομάδες τουλάχιστον. Σταμάτα . Απόψε βρέθηκε στο στόμα του λύκου με αυτό το καταραμένο καρφί. Ήταν το τελευταίο νούμερο μετά από δίωρη παράσταση. Ο ιδρώτας έτρεχε στην πλάτη του και ο εγκέφαλός του έβραζε, θαρρείς. Το μεγάλο του μυστικό δεν ήταν ότι μπορούσε να προβλέπει τη συμπεριφορά του κοινού ή να προσποιείται ότι διαβάζει τη σκέψη των ανθρώπων. Η ψευδαίσθηση ήταν να το κάνει να μοιά