Το κουτί

Χωρίς δυνάμεις όμως, τζούφιος. Δεν εξηγείται αλλιώς…Γιατί με κοιτούν διαφορετικά από τους άλλους, γιατί με αποφεύγουν στο διάλειμμα, γιατί τα αγόρια είναι επιθετικά μαζί μου; Φυσικά σιχαίνομαι το σχολείο. Και όχι μόνο αυτό. Όταν ξεκίνησε φέτος η έκτη δημοτικού, άρχισαν να μη μου αρέσουν και πράγματα που παλιότερα λάτρευα. Για παράδειγμα, τα σου- βλάκια τα βρίσκω πια πολύ αλμυρά για το γούστο μου και το καλοκαίρι όχι και τόσο τέλειο, όπως ήταν παλιότερα. Πολλή ζέστη, βρε παιδάκι μου. Όταν μας ρώτησε η δασκάλα τι ζωγραφιά κάναμε για το καλοκαίρι, άλλοι λέγανε κάτι σχε- τικό με τη θάλασσα: ψάρια, κύματα, κοχύλια, και άλλοι για μέρη που επισκέφτηκαν κατά τη διάρκεια των διακοπών. Όταν ήρθε η σειρά μου, είπα ότι έφτιαξα μια νταλίκα…Ξεκαρδίστηκαν όλοι στην τάξη· γελούσαν πολλή ώρα. Κάποιος μάλιστα, που καθόταν από πίσω, μου πέταξε και ένα μολύβι στο κεφάλι. Ποτέ δε μάθαμε ποιος. Μετά, όταν με ρώτησαν γιατί ζωγράφισα κά- τι τέτοιο, τους είπα ότι είναι μια νταλίκα που 6