Το καράβι της αιωνιότητας

[ 14 ] χαν μόνο σε κάποια από τα απομακρυσμένα Βορινά Νησιά. Οι αποστολές μας τα ανακάλυψαν μόλις πριν από έναν αιώνα και μόνο τότε έλαβαν τη θεραπεία. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί πέρα που λένε ότι θυμούνται να υπάρχουν δίδυμα. Η γιαγιά μου γεννήθηκε εκεί. Έλεγε ότι η μητέρα της είχε δίδυμο αδελφό. Όμως δεν ξέρω αν είναι αλήθεια». Ανασήκωσε ελαφρά τους ώμους. «Μια ζωή η γιαγιά μου ήταν λιγάκι παραμυθού». Τώρα πια είχαμε απομείνει μόνο οι τέσσερίς μας και κατευθυ­ νόμασταν νοτιοανατολικά, προς το Νιου Χόμπαρτ: εγώ, ο Πάι­ περ, η Ζόι και η Παλόμα. Ο Τόμας και το πλήρωμά του είχαν παραμείνει στην ακτή με το Ρόζαλιντ , για να συνεχίσουν τις επισκευές και να κρατήσουν το καράβι μακριά από τις περιπο­ λίες του στόλου του Συμβουλίου. Κάθε βράδυ, γύρω από τη φωτιά, προσφέραμε τις απορίες μας στην Παλόμα σαν αναθήματα. Κι εκείνη έβαζε τα δυνατά της για να μας απαντήσει, όποτε όμως τη ρωτούσαμε για το πώς κατάφεραν να σταματήσουν τη δίδυμη κύηση, ξέμενε από λέξεις. «Δεν ξέρω τις λεπτομέρειες της διαδικασίας. Είναι δουλειά των γιατρών. Κανείς άλλος δεν επιτρέπεται να ασχοληθεί. Οι γιατροί έρχονται και δίνουν το φάρμακο: μια ένεση σε όλα τα νεογέννητα και μια ενισχυτική δόση στην ηλικία των δώδεκα σε όσους μένουν στα απομακρυσμένα νησιά, όπου η ραδιενέρ­ γεια είναι χειρότερη. »Και έτσι καταλήγουμε» είπε και χαμήλωσε το βλέμμα στο δεξί της πόδι, που έλειπε από το γόνατο και κάτω «όλοι μας με κάτι παρόμοιο. Χωρίς δίδυμα αδέλφια. Ούτε και ανθρώπους σαν εσένα». Έδειξε τη Ζόι. Το βλέμμα της φανέρωνε την έντο­ νη περιέργειά της για τη Ζόι και το αψεγάδιαστο σώμα της, το σώμα μιας Άλφα. Όπως είχαν ανακαλύψει οι κάτοικοι του