Το καπέλο που άκουγε τις σκέψεις των ανθρώπων

«Σ’ εμέναμιλάς;»ρωτάει το καπέλο. «Ποιο από τα δύο προτιμώ; Μισό λεπτό να το σκεφτώ…» – Καλημέρα, Μαιρούλα! Πο- λύ ωραίο το καπελάκι σου! τη χαι- ρετά ένα κορίτσι στον δρόμο. – Ευχαριστώ, Στελλίτσα μου! Κι εσένα αυτό το φόρεμα σού πάει τέλεια! «Μοιάζεις σαν σακί με πατάτες που ντύθηκε σκιάχτρο για τις απόκριες… Χι χι χι!» – Ευχαριστώ! απαντά η Στέλλα μ’ ένα πλατύ χαμόγελο και απομα- κρύνεται καταχαρούμενη. «Μα τι στο καλό; Την κορόιδεψε και δε θύμωσε;» αναρωτιέται το καπέλο. Και τότε, καταλαβαίνει… Τόση ώρα, η Μαιρούλα δε μιλάει μόνη της, σκέφτεται… Κι εκείνο μπορεί να ακούσει τις σκέψεις της! Το καπέλο παραξενεύεται μόνο για μια στιγμή. Μόλις όμως κοι- τάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη, έτσι όπως είναι φορεμένο στο ξανθό κεφάλι της κοπέλας, καταλαβαίνει ότι τα κορίτσια έχουν δίκιο. Είναι πράγματι πολύ κομψό!