Το καλοκαίρι

L U C A R I C C I 10 πέρασμα του χρόνου. Μιλώντας γι’ αυτό, μόνο γι’ αυτό, γινόμασταν και πάλι νέοι, ικανοί να μοιρα­ στούμε κάτι με αυθεντικό τρόπο. Ο γάμος μάς είχε ξεγελάσει και τους δύο. «Ο γάμος βασίζεται σε μια προφανή τρέλα: τον προγραμματισμό» σχολίασε η Έστερ. «Αν υπήρχε η συνταγή της δυστυχίας, θα έπρεπε να την αναζητήσουμε στην επιθυμία των ανθρώπων να χτίσουν κάτι γερό, κάτι που θα τους δίνει την ψευδαίσθηση πως θα υπάρχει για πάντα». Η Έστερ παραλίγο να αρχίσει να με χειροκροτεί μπροστά στον κόσμο. «Ο γάμος είναι μια ιδρυτική πράξη, ενώ ο έρωτας είναι ένας σεισμός» είπα. «Να γιατί όποιος αγαπιέται δεν θα έπρεπε ποτέ να παντρεύεται και όποιος πα­ ντρεύεται δεν θα έπρεπε ποτέ να αγαπιέται». Είδα ένα σκάφος να πλησιάζει από μακριά το λι­ μανάκι. Σου έριξα ένα βιαστικό βλέμμα με τον ίδιο τρόπο που οι ψαράδες έριχναν τους κάβους για να δέσουν στον μόλο. Προσπάθησα ξανά και ξανά, μά­ ταια, όμως. Αν μη τι άλλο, κατάφερα να εστιάσω το βλέμμα μου επάνω σου. Ήσουν μελαχρινή, με λευ­ κή επιδερμίδα (δηλαδή όχι μόνο δεν είχες μαυρίσει από τον ήλιο, αλλά ήσουν χλωμή, κι αυτή η προσω­ πική σου ανατροπή των κλισέ του καλοκαιριού με αναστάτωνε), αδύνατη, χωρίς στήθος. Κάτω –από το στέρνο κι έπειτα– δεν μπορούσα να δω, μόνο να