Το καλοκαίρι

L U C A R I C C I 8 με την Έστερ, γιατί σύμφωνα μ’ έναν από τους ακα­ τάλυτους κανόνες του γάμου, οι σύζυγοι πρέπει να καταστρέφουν αμοιβαία τα γεύματα των διακοπών τους. Για ποιον λόγο βάζουν τα ανδρόγυνα να κάθο­ νται ο ένας απέναντι από τον άλλον, αναγκασμένα σ’ ένα αιώνιο τετ α τετ, λες και είναι δεδομένο πως θέλουν αυτήν την κατά μέτωπο επικοινωνία, υπό το φως των κεριών ακόμη και τον Δεκαπενταύγου­ στο; Κανείς τους δεν είχε ποτέ τα κότσια να πει στον σερβιτόρο: «Συγγνώμη, τρώμε μαζί εδώ και τριάντα χρόνια, δεν έχουμε πια τι να πούμε, δεν αντέχουμε πια ο ένας τον άλλον, μήπως μπορείτε να μας βάλε­ τε σε κάποιο άλλο τραπέζι μαζί με άλλους;». Ξεγλιστρούσα από το βλέμμα της Έστερ εντελώς απερίσκεπτα, διατρέχοντας τον υπέρτατο κίνδυνο να της δείξω ότι κάτω από εκείνο το κιόσκι όπου τρώγαμε, υπήρχε κάποιος άνθρωπος που με ενδι­ έφερε περισσότερο από την ίδια. Ήταν λογικό να γίνει αυτό, όμως ο γάμος μας βασιζόταν σε δικούς του κανόνες που δεν είχαν να κάνουν με την κοινή λογική. Εγώ σε κοιτούσα με την πρώτη ευκαιρία, εσύ δεν με κοιτούσες ποτέ. Θα μπορούσα άραγε να κάνω κάτι άλλο για να τραβήξω την προσοχή σου; Τι πε­ ρίμενες από έναν γκριζομάλλη άντρα; Τι περίμενες ότι θα έκανε, ότι θα ήλπιζε; Ήταν ήδη σπουδαία υπόθεση το ότι, όποτε με εξέταζε ο γιατρός, με χτυ