Το καλοκαίρι

Τ Ο Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι 19 «Γιατί πιστεύουμε ότι είναι αδύνατον να διασκε­ δάζει κανείς στις διακοπές του, ότι οι διακοπές είναι εκ προοιμίου σκέτη αποτυχία, όπου κι αν πας, οπό­ τε καλύτερα να τις περνάμε στην ερημιά». Τελικά πήγαμε μια βόλτα στο χωριό. Ένα τσούρμο ημίγυμνες κοπέλες είχε ορμήσει στον κεντρικό δρό­ μο, επιρρεπείς λόγω του καλοκαιριού στα χαχανητά και στον έρωτα (ναι, θα μπορούσες να είσαι κι εσύ μία από αυτές, διαφορετική και την ίδια στιγμή ίδια, εκείνη τη στιγμή όμως δεν έδωσα σημασία, δεν μου πέρασε καν από το μυαλό ότι μπορεί να σε έβλεπα). «Ωραία, και τώρα τι κάνουμε;» με ρώτησε ο Λέλο. «Περνάμε απαρατήρητοι» του απάντησα. Ρίξαμε μια ματιά στα τραπεζάκια έξω από τα μπαρ και το βλέμμα μας έπεσε σε μια παρέα κορι­ τσιών, λίγο μετά την εφηβεία. Δεν υπήρχε περίπτω­ ση να μας βρουν συναρπαστικούς, αφού ασχολού­ μασταν με βιβλία, και οι κουβέντες μας για τον Ζαν Πολ Σαρτρ, τον Ουμπέρτο Έκο και τον Χάρολντ Μπλουμ δεν θα τους ασκούσαν καμία γοητεία, οπό­ τε ήταν σαν να πέφταμε από έναν γκρεμό. «Ποιααπόσας έχει κινητό;» ρώτησε οΛέλο. Έμοιαζε με διεστραμμένο καθηγητή γυμνασίου. Οι περισσότερες σήκωσαν το χέρι τους. «Τέλεια» συνέχισε με πονηρό ύφος ο Λέλο. «Και ποια έχει ξεμείνει από μονάδες;» Τα κορίτσια κοιτάχτηκαν φοβισμένα, προτού φύ