Το ημερολόγιο ενός κλέφτη

J E A N G E N E T 12 στροφή, αυτή η ίδια πομπή ανάστροφα, δεν έχει πια νόημα. Μέσα μου, ο εξολοθρεμός του κάτεργου αντιστοιχεί σε κάτι σαν τιμωρία της τιμωρίας: μ’ ευνουχίζουν, μου αφαιρούν με το νυστέρι την ατίμωση. Δίχως να τους νοιάζει αν απογυ- μνώνουν τα όνειρά μας από τη δόξα τους, μας ξυπνούν πρό- ωρα. Οι Κεντρικές Φυλακές στη μητροπολιτική Γαλλία έχουν τη δική τους δύναμη: δεν είναι η ίδια. Είναι κατώτερη . Δεν έχουν τίποτε από κείνη την κομψή, την ελαφρώς σκυφτή χάρη. Κει μέσα, η ατμόσφαιρα είναι τόσο βαριά, που πρέπει να σέρνεσαι. Έρπεις. Σε τούτες τις φυλακές, η κάβλα είναι πιο σκληρή, πιο ζοφερή, πιο βλοσυρή · στο κάτεργο, η αργό- συρτη, τελετουργική αγωνία γινόταν η πιο τέλεια ανθοφορία της αχρειότητας * . Έτσι, οι Κεντρικές Φυλακές, τώρα που σφύ- ζουν από μοχθηρά αρσενικά, έχουν μαυρίσει από δαύτα όπως το αίμα απ’ το ανθρακικό. (Γράφω «μαυρίσει». Ηφορεσιά των κατάδικων –λέξεις όπως «συλληφθέντες», «κρατούμενοι», ακόμα και «φυλακισμένοι», είναι υπερβολικά ευγενικές για να μας κατονομάσουν– μου το επιβάλλει: είναι φτιαγμένη από σκούρο φαιό σαγιάκι.) Προς αυτές θα τραβήξει τώρα ο πόθος μου. Ξέρω πως, συχνά, στο κάτεργο ή στη φυλακή ξεπροβάλλει μια ευτράπελη φιγούρα. Πάνω στη χοντρή και * Η κατάργησή του μου προκαλεί τέτοια στέρηση, που μέσα μου και μόνο για μένα τον ίδιο υψώνω, στα κρυφά, ένα κάτεργο πιο απειλητικό από κείνο της Γουιάνας. Οι Κεντρικές Φυλακές βρί- σκονται, ας πούμε, «στον ίσκιο». Το κάτεργο, κάτω απ’ τον ήλιο. Κι όλα συμβαίνουν μέσα σ’ ένα φως αδυσώπητο, και δεν μπορώ να συγκρατηθώ και να μην το επιλέξω σαν σημάδι της διαύγειας.