Το γεράκι της Μάλτας

14 μαζί μου. Δεν ήρθε όμως. Περίμενα τρεις μέρες, κι όχι μόνο δεν φάνηκε, αλλά δεν μου έστειλε ούτε το παρα- μικρό μήνυμα». O Σπέιντ κούνησε καταφατικά το ξανθό κεφάλι του, συνοφρυώθηκε με ύφος ανθρώπου που συμπάσχει κι έσφιξε τα χείλη του. «Ήταν τρομερό» είπε η μις Oυόντερλι, προσπαθώ- ντας να χαμογελάσει. «Δεν άντεχα να κάθομαι και να περιμένω έτσι άσκοπα, χωρίς να ξέρω τι της είχε συμ- βεί ή τι μπορεί να της συνέβαινε εκείνη την ώρα». Έπαψε να προσπαθεί να χαμογελάει κι ανατρίχιασε. «Η μόνη διεύθυνση που είχα ήταν στο ταχυδρομείο. Της έγραψα κι άλλο γράμμα. Χθες πήγα στο ταχυδρο- μείο. Έμεινα μέχρι που βράδιασε, αλλά δεν την είδα. Πήγα ξανά σήμερα το πρωί, και πάλι δεν είδα την Κορίν, είδα όμως τον Φλόιντ Θέρσμπι». O Σπέιντ κούνησε πάλι το κεφάλι του. Είχε πάψει να είναι συνοφρυωμένος· έδειχνε έντονο ενδιαφέρον. «Δεν μου είπε βέβαια πού είναι η Κορίν» συνέχισε με απελπισμένο ύφος η κοπέλα. «Το μόνο που δέχτη- κε να μου πει ήταν ότι είναι καλά και ευτυχισμένη. Πώς όμως να τον πιστέψω; Τα ίδια δεν θα μου έλεγε έτσι κι αλλιώς;» «Ασφαλώς» συμφώνησε ο Σπέιντ. «Αλλά μπορεί και να είναι αλήθεια». «Το ελπίζω και το εύχομαι» αναφώνησε. «Αλλά