Το γεράκι της Μάλτας

13 «Μάλιστα». «Επιστρέφουν την πρώτη του μήνα». Το βλέμμα του Σπέιντ ζωήρεψε. «Άρα, έχουμε δυο βδομάδες» είπε. «Δεν ήξερα τι είχε κάνει, μέχρι που έλαβα το γράμ- μα. Τρελάθηκα». Τα χείλη της τρεμόπαιξαν. Τα χέρια της έσφιξαν την τσάντα. «Φοβόμουν να πάω στην αστυνομία μήπως είχε κάνει τίποτα, από την άλλη όμως ανησυχούσα μήπως της είχε συμβεί κάτι και ήθε- λα να πάω. Δεν είχα κανέναν να συμβουλευτώ. Τι μπο- ρούσα να κάνω;» «Τίποτα, φυσικά» είπε ο Σπέιντ. «Μετά όμως ήρθε το γράμμα». «Nαι, και της έστειλα τηλεγράφημα, ζητώντας της να επιστρέψει σπίτι. Το έστειλα εδώ, ποστ ρεστάντ. Ήταν η μόνη διεύθυνση που μου έδωσε. Περίμενα μια ολόκληρη βδομάδα, αλλά απάντηση δεν πήρα, ούτε είχα κάποιο άλλο νέο της. Στο μεταξύ, η ημερομηνία επι- στροφής της μαμάς και του μπαμπά όλο και πλησιάζει. Έτσι, ήρθα στο Σαν Φρανσίσκο για να την πάρω. Της έγραψα ότι ερχόμουν. Δεν έπρεπε, έτσι δεν είναι;» «Ίσως όχι. Δεν είναι πάντοτε εύκολο να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Δεν τη βρήκατε;» «Όχι. Της έγραψα ότι θα έμενα στο Σεντ Μαρκ και την παρακάλεσα να έρθει και να μ’ αφήσει να της μιλήσω, ακόμα κι αν δεν σκόπευε να επιστρέψει σπίτι