Το γεράκι της Μάλτας

11 το χοντρό του δάχτυλο μια δρύινη πολυθρόνα πλάι στο γραφείο του. Ήταν κοντά στο ένα και ογδόντα πέντε. Oι κυρτοί ώμοι του έκαναν το σώμα του να μοιάζει σχεδόν σαν κώνος, κι έτσι το φρεσκοσιδερωμένο γκρι σακάκι του δεν έστρωνε καλά πάνω του. Η μις Oυόντερλι μουρμούρισε ένα «ευχαριστώ» το ίδιο σιγανά όπως πριν και κάθισε στην άκρη της ξύλι- νης πολυθρόνας. O Σπέιντ βυθίστηκε στην αναπαυτική περιστρεφό- μενη πολυθρόνα του, γύρισε λίγο για να τη βλέπει αντικριστά και της χαμογέλασε ευγενικά. Χαμογέλασε χωρίς τα χείλη του να χωριστούν. Όλα τα V του προ- σώπου του επιμηκύνθηκαν. O ήχος της γραφομηχανής της Έφι Πέριν έφτανε από δίπλα παρά την κλειστή πόρτα. Από κάποιο γει- τονικό γραφείο ακουγόταν ο θόρυβος μιας ηλεκτρικής συσκευής. Πάνω στο γραφείο του Σπέιντ ένα αποτσί- γαρο κάπνιζε ανάμεσα σε μια στοίβα από άλλα σβη- σμένα. Σκόρπιες στάχτες φαίνονταν εδώ κι εκεί στην κίτρινη επιφάνεια του γραφείου του, στο πράσινο στυ- πόχαρτο και στα χαρτιά που υπήρχαν πάνω του. Από ένα παράθυρο με κουρτίνα, ανοιχτό λίγα εκατοστά, έμπαινε από την αυλή ένα ρεύμα αέρα που μύριζε ελαφρά αμμωνία. Το αεράκι παρέσερνε εδώ κι εκεί τις στάχτες. Η μις Oυόντερλι παρακολουθούσε τις γκρι νιφάδες