Το γεγονός

A N N I E E R N A U X 12 Το τηλέφωνο χτυπούσε συνεχώς για ραντεβού ή πληροφορίες σχετικά με το ωράριο λειτουργίας. Κάποια στιγμή, η κοπέλα της υποδοχής πήγε να βρει έναν μικροβιολόγο που έπρεπε ν’ απαντήσει σε μια κλήση. Εκείνος είπε, και το επανέλαβε, «όχι, όχι, είναι φυσιολογικά, απολύτως φυσιολο- γικά». Τα λόγια του αντήχησαν μες στη σιωπή. Το άτομο στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν σίγουρα οροθετικό. Τέλειωσα τη διόρθωση των γραπτών μου. Ξανάβλε- πα συνεχώς την ίδια θολή σκηνή – ένα Σάββατο και μια Κυριακή, Ιούλιος ήτανε, τις ερωτικές κινήσεις, την εκσπερμάτωση. Τούτη η, θαμμένη για μήνες, σκηνή ήταν ο λόγος που βρισκόμουν σήμερα εδώ. Το αγκάλιασμα και το σπαρτάρισμα των γυμνών σωμάτων έμοιαζαν με χορό θανάτου. Μου φαινόταν ότι ο άντρας, τον οποίο –με μισή καρδιά– δέχτηκα να ξαναδώ, είχε έρθει από την Ιταλία μόνο και μόνο για να μου μεταδώσει το AIDS. Κι όμως, αδύνατον να συσχετίσω αυτά τα δύο: τις ερωτικές κινήσεις, τη θέρμη του δέρματος και του σπέρματος, και το ότι βρίσκομαι εδώ. Ουδέποτε φανταζόμουν ότι το σεξ θα μπορούσε να συσχετιστεί με κάτι άλλο. Η γιατρός φώναξε τον αριθμό μου. Προτού καν μπω στο γραφείο της, μου χάρισε ένα πλατύ χαμό-